In onze reeks #Megafoon bieden we relevante stemmen een megafoon aan. We geven met andere woorden ons bereik even weg aan wie iets waardevols te zeggen heeft en daarmee blikken kan doen verruimen. Ayke Gubbels is oprichtster van PUNT. vzw, een organisatie die zich inzet voor slachtoffers van grensoverschrijdend gedrag, en grijpt deze week naar onze #Megafoon om haar mening met jullie te delen.
Unpopular opinion: het verhaal van ‘de andere kant’, in dit geval meneer De Pauw, heeft een plaats in het debat rond seksueel grensoverschrijdend gedrag. Dat daders geen gevoelloze monsters zijn die in de bosjes zitten te wachten op hun slachtoffers, mag naderhand weleens duidelijk zijn.
Natuurlijk heeft deze zaak ook voor De Pauw en zijn omgeving een weerslag. En ja, ook dat leed mag bestaan en zichtbaar zijn. Ik sta te springen om de dialoog te openen over de duizenden redenen waarom grenzen overtreden worden en wat het doet met zij die het doen. Welke redenen ziet Bart zelf voor zijn gedrag? Hoe is het om te zien wat het effect van dat gedrag is op de slachtoffers? Maar ook: wat deed het met zijn identiteit, omgeving en visie op de wereld en wie hij is als mens? Hoe kunnen we als maatschappij leren praten over alle aspecten van grensoverschrijdend gedrag? Want door vingers te wijzen naar alle daders als ‘slechteriken’ en ze in de hoek te zetten zonder te praten over wat er net misliep, blijven we ter plekke trappelen. Maar kunnen we dat dan alsjeblieft doen zonder de slachtoffers gewoon weer aan de kant te zetten?
Door vingers te wijzen naar alle daders als ‘slechteriken’ en ze in de hoek te zetten zonder te praten over wat er net misliep, blijven we ter plekke trappelen.
Een simpel advies van de therapeut die dit schrijft: wil je met iemand een oprecht gesprek aangaan, start dan vanuit erkenning voor die persoon zijn/haar/hun ervaring en leed. We kunnen niet ontkennen dat het schuldinzicht en de verontschuldigingen pas laat kwamen. We kunnen niet ontkennen dat de stem van deze vrouwen ondertussen volledig door het slijk wordt gehaald omdat ‘Bart toch geen monster is’. Het kan allebei waar zijn. Bart is geen monster én het verhaal van deze slachtoffers is de waarheid en moet gehoord worden. Twee ervaringen kunnen naast elkaar bestaan zonder dat ze elkaar neerhalen.
En als laatste, wil ik heel graag een speler in dit verhaal toevoegen waar we klaarblijkelijk moeilijk over praten: de VRT, de mediagigant die garant zou moeten staan voor een eerlijke en transparante omgang met zaken als dit. Die VRT draait in alle hetze mee met de wind. Misschien moeten we eens in vraag stellen wat hun aandeel was in de opvolging van deze zaak?
De discussie die nu op tafel ligt rond het uitzenden van ‘Het proces dat niemand wou’ is niet relevant. Het niet uitzenden en vervolgens wel uitzenden is een farce die enkel zorgt voor olie op het vuur. Er is een gebrek aan communicatie en voornamelijk: transparantie. Dat zorgt, opnieuw, voor verdeeldheid. We voeren opnieuw de discussie ‘Is De Pauw hard genoeg gestraft?’ We zijn boos op elkaar: de chouchou moet terug tv mogen maken óf hij is een grote viezerik. Zouden we het niet beter hebben over de onderliggende mechanismen? Waarom kon gebeuren wat gebeurd is? En vooral: wat kunnen wij, de VRT en Bart – of elke persoon met invloed – doen om te vermijden dat dezelfde fouten gemaakt worden?
Ayke Gubbels is psychologisch consulent en oprichtster van PUNT. vzw, een advies- en informatiecentrum voor seksueel grensoverschrijdend gedrag. De organisatie biedt eerstelijnshulp aan slachtoffers van seksueel misbruik. Heb je vragen, bedenkingen of wil je je hart luchten? Dat kan op puntvzw.be.
Wil je reageren? Voel je je geroepen om ook je mening te laten horen? Stuur je opinie of open brief dan naar megafoon@flair.be !
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
