Catherine kwam dit weekend mee op straat voor het protest tegen racisme.
‘België heeft zich laten horen en wij zullen dat blijven doen tot er iets verandert’
Catherine ging kwam dit weekend mee de straat op voor het protest tegen racisme. En daar leerde ze heel wat bij van kartonnen borden.
Kartonnen waarheid
Ik wil het met jullie hebben over racisme. Weer een column over racisme? Ja, weer een column over racisme! Als je het beu bent om erover te lezen, beeld je dan eens in hoe beu mensen het zijn om er dagelijks tegen te moeten vechten. Dat was maar een van de vele slogans die ik gisteren op bordjes las tijdens het vredevolle eerbetoon aan George Floyd in Antwerpen. Enkele andere favorieten: ‘Alleen de was zou op kleur gescheiden moeten worden’, racisme is small dick energy‘ en ‘kifesh, gij bent racist?’
Elk plakkaat hield een les in die verder gaat dan Pinterest-quotes. ‘You can’t enjoy the rhythm if you ignore the blues’, bijvoorbeeld. Wie geniet van zwarte cultuur en muziek, kan de strijd en pijn van de zwarte gemeenschap niet negeren. Of ‘amplify melanated voices’, het bordje met het moeilijkste woord, aldus vriendin G. We moeten nú de microfoon doorgeven. Voor wie niet goed oplette in de biologieles: melanine is het pigment dat onze huid kleurt. De stem van een van de sprekers op de betoging werd letterlijk versterkt toen een toeschouwer haar een megafoon toestopte zodat het publiek haar beter zou kunnen verstaan. Elkaar helpen, daar draait het om. Dit is geen kwestie van wit versus zwart, maar van iedereen versus racisten – ook dat las ik op een pancarte – en iedereen mag je letterlijk nemen.
Die verandering begint zoals het cliché wil bij jezelf. Ik ben niet perfect, maar ik probeer me meer en meer bewust te worden van mijn privilege.
In de VS steunden superhelden, heksen, mennonieten en hackers de Black Lives Matter-beweging, en ook bij ons bundelden heel wat groeperingen en subculturen de krachten. Ik zag demonstranten van elke mogelijke afkomst, leeftijd, geaardheid en geloofsovertuiging. Er waren bakfietsmoeders en Gen Z’ers, punkers en reggaeliefhebbers, hardcore activisten en Insta-girls. Net als in de slotscène van ‘Avengers: Endgame’ (en de bijbehorende meme) vechten ze zij aan zij tegen onrecht. In dit geval op een veilige manier, mét mondmaskers en social distancing waar mogelijk.
Is een massaopkomst zoals die in Brussel gevaarlijk in tijden van corona? Wellicht, maar structureel racisme is mijns inziens gevaarlijker. Besef goed: mensen komen tijdens een pandemie niet op straat voor hun plezier, maar omdat het nodig is. Helaas dreigt dit vredige protest nu gekaapt te worden door een groepje relschoppers enerzijds en arrestaties anderzijds.
Ik keur gewelddadige plunderingen noch machtsvertoon door de politie goed, maar ik kies ervoor om te focussen op het positieve aspect van dit verhaal. België heeft zich laten horen en wij zullen dat blijven doen tot er iets verandert. Die verandering begint zoals het cliché wil bij jezelf. Ik ben niet perfect, maar ik probeer me meer en meer bewust te worden van mijn privilege. Als magazine is Flair niet perfect, maar we proberen ons meer en meer in te zetten voor diversiteit en inclusiviteit. Imperfect action is better than perfect inaction. Soms staat de waarheid op een kartonnen bord geschreven.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
