'In Hongkong kreeg een Chinese student me ooit op handen en knieën met een smoes. Hij deed zogezegd onderzoek naar voetreflexologie en had studiemateriaal nodig.'
COLUMN: ‘Plots zat ik gebogen op een bankje, terwijl de Chinese student mijn voetzolen fotografeerde’
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.
Alleen reizen is de ultieme luxe. Je doet waar je zin in hebt en hoeft met niemand rekening te houden. Je kan opstaan en in je uppie de wereld gaan ontdekken of een hele dag slechte realityshows kijken vanuit je hotelkamer en roomservice bestellen. Het enige nadeel? Dat er niemand in de buurt is om foto’s te nemen.
Tijdens mijn meest recente solo-uitstap – een perstrip naar Los Angeles die uitmondde in een minivakantie – heb ik in mijn zoektocht naar het perfecte plaatje heel wat nieuwe vrienden gemaakt. Zo was er de hippe moslima uit Abu Dhabi die in haar eentje de aardbol rondreisde. Zij zag in mij een verwante ziel en dus vereeuwigden we elkaar op de Walk of Fame. In de Hollywood Roosevelt was ik dan weer op de welwillendheid van serveersters aangewezen. Eentje nam haar parttimejob als Instagram husband erg serieus en gaf aanwijzingen terwijl ik me neervlijde langs het zwembad: ‘Ga in profiel zitten. Doe alsof je een boek leest!’ De Oscar voor beste regisseur gaat bij dezen naar haar, die voor minst geloofwaardige acteerprestatie naar mij.
In Disneyland sprak ik maar liefst vijf verschillende mensen aan, waarvan de eerste vier duidelijk geen socialmediatraining hadden genoten. Mijn camerarol puilt uit van de scheve, ingezoomde en onscherpe foto’s op verschillende plaatsen in het pretpark. Pas de vijfde keer was het raak: een Scandinavische schone nam de perfecte Insta pic. Twaalf punten voor Zweden!
In Hongkong kreeg een Chinese student me ooit op handen en knieën met een smoes. Hij deed zogezegd onderzoek naar voetreflexologie en had studiemateriaal nodig.
Verder kwam ik tijdens mijn trip ook individuen tegen die ongevraagd mijn foto wilden nemen. Downtown kon ik op de bewondering rekenen van een jonge modeliefhebber die mijn vintage jurk wist te smaken én van een fetisjist die mijn voeten bewonderde. Bizar genoeg was het niet de eerste keer dat ik in een dergelijk scenario verzeild geraakte. In Hongkong kreeg een Chinese student me ooit op handen en knieën met een smoes. Hij deed zogezegd onderzoek naar voetreflexologie en had studiemateriaal nodig.
Naïef als ik ben, wilde ik hem helpen en voordat ik het wist, zat ik voorovergebogen op een bankje in het park terwijl de jongeheer mijn voetzolen fotografeerde. Ik heb een donkerbruin vermoeden dat hij die thesis nooit heeft ingeleverd. Dit keer ging er een alarmbelletje rinkelen toen een Amerikaanse collega-pervert zijn eigen roodgelakte teennagels samen met die van mij op de gevoelige plaat wilde vastleggen en ik hem beleefd moest vragen om te stoppen. Alleen reizen, saai is het nooit.
Meer columns van Catherine:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
