Anaïs verhuisde recent naar New York. Terwijl ze daar haar leven opbouwt, de stad ontdekt en nieuwe vrienden maakt, mist ze soms de oude, zoals Arkasha.
Hoi Arkasha,
Zenuwachtig en in ons beste zondagskostuum worden mijn lief en ik vriendelijk ontvangen in een goddeloos kapelleke langs de weg. We bevinden ons zo’n halfuur buiten Las Vegas, in een twijfelachtige wijk met seksshops en vervallen casino’s. Volgens sommigen een oord van verderf, voor ons een lieflijk paradijs. De receptioniste staart gefocust naar haar scherm en zegt zonder op te kijken ‘that we look gorge’. Achter haar hangen ingelijste foto’s van onder anderen Jon Bon Jovi en Johnny Depp. Ik zeg dat ze ons er straks ook gerust tussen mag hangen. Stilte. ‘Or just leave out my boyfriend and put me next to Bon Jovi.’ Een nog luidere stilte. ‘Okay, you guys, he’s ready’, ontwijkt ze me uiteindelijk vriendelijk.
Daar staat hij dan, in vol ornaat en met een overdosis gel in zijn haar: Elvis. Op de tonen van ‘Can’t Help Falling in Love’ zingt hij me naar het altaar, richting mijn toekomstige. Die laatste gaat er helemaal in op en kijkt me aan alsof hij me voor het eerst die dag te zien krijgt. Kan hij. De schoonheid van het moment dringt nu ook eindelijk tot mij door. Elvis vertelt dat vandaag ‘two hearts will become one’ en zegt dat we elkaar voor altijd moeten koesteren – oei, da’s lang – ‘and in sickness’ – maar ik moet zelf overgeven van iemand die overgeeft… ‘I do.’
Mijn lief denkt er hetzelfde over, en na de belofte ‘to always love him tender’ stappen we all shook up buiten als buttercup en vrouw. Arkasha, hand op het hart, dit had ik twee jaar geleden nooit verwacht. Na nothing but hound dogs was ik best wel lonesome every night. Maar toen was daar mijn lief en overwonnen we de moeilijkste situatie – er lag letterlijk een oceaan in de weg – als vanzelf.
Het was een wilde gok om mijn leven in België achter te laten voor iemand die ik slechts zes maanden kende, maar ik won de jackpot. Soms moet je het er dus gewoon op wagen, want het kan snel gaan en het kan mooi zijn. In een roes van geluk en aangetrokken tot de eindeloze glitter en glamour van Las Vegas belanden we die avond in een casino. Omringd door kortgerokte bediendes vraagt de croupier ons ‘to place the bets’. We besluiten het erop te wagen. ‘All in’. ’Cuz that’s how we roll.
Anaïs
Lees de vorige brieven van Arkasha & Anaïs:
- ‘Mijn werkdag heeft veel weg van een Super Mario-spel’
- ‘Plots ben ik veel trotser om Belg te zijn. Geen enkele fastfoodketen kan tippen aan de frituur van ’t stad’
- ‘Hoeveel eenzame zielen hebben vanavond pizza besteld?’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
