COLUMN: ‘Als 2020 mij iets heeft geleerd, dan wel de kracht van optimisme’

Merry Christmask

Bekentenis: ik ben een kerstgek. Vanaf het moment dat de boom staat (de dag na Sinterklaas, zoals de traditie het wil), zetten we thuis de kerstalbums op repeat. Die van Disney en Douwe Egberts zijn favoriet. Terwijl Mariah voor de honderdste keer kweelt wat ze ook al weer voor kerst wil krijgen, versier ik het huis met lampjes en kransen. Het feest is letterlijk een lichtpunt in de duisternis en dit jaar hebben we dat meer dan ooit nodig.

De laatste maanden waren voor mijzelf en zoveel anderen moeilijk. Geen werk of te veel thuiswerk. Overvolle ziekenhuizen en lege cultuurhuizen. Zwarte sneeuw en witte eindejaarslijstjes. Terwijl we onze winterdepressie normaal verdrinken met glühwein en appeljenever op de kerstmarkt, werd het dit keer hoogstens een take-awaykoffie. Geen gezellige diners met vrienden en familie, geen kappersafspraak voor een feestelijke coupe, geen cinema-avond, citytrip of clubnacht om ons op te vrolijken. Ik kocht wel een glitterjurk, maar zal hem voorlopig alleen thuis kunnen dragen en dát is ronduit bedroevend.

Nu zou ik mezelf niet zijn als ik niet positief probeerde te blijven. Zo zijn er ook voordelen aan deze ongewone eindejaarsperiode. Dat saaie kerstfeest met je schoonfamilie? Afgelast! Dat betekent dus dat je niet vast komt te zitten tussen nonkel X. die urenlang doordramt over zijn laatste fles Château Margaux en neef Y. de HLN-commenter. Het betekent ook dat je geen Secret Santa hoeft te spelen voor nicht A. en haar problematische Facebookstatussen en dat je geen verrukking moet veinzen wanneer je de lelijke slalepel uitpakt die tante B. voor jou heeft gekocht.

We hebben licht nodig aan het einde van de tunnel. Voor mij is dat momenteel een kitscherig versierde kerstboom en de verre lokroep van een virusvrije zomer.

Los van het gecancelde familiefeest kan ik nog meer pluspunten aan deze coronakerst bedenken. Je hoeft geen restaurantrekeningen te betalen, dus hou je meer geld over voor cadeautjes. En thuis vieren met je lief of knuffelcontact wil zeggen eindelijk zelf het feestmenu samenstellen, of dat nu uit kalkoen of diepvriespizza bestaat. Je kan die glitterjurk gewoon aan, of je kan vieren in een chique bloes en boxershort. Als je je laptop goed positioneert, ziet niemand de onderkant van je outfit tijdens de e-pero. Zo kan ik nog wel even doorgaan.

Want als 2020 mij iets heeft geleerd, dan wel de kracht van optimisme. Zelfs op de moeilijkste momenten vinden we iets om naar uit te kijken. Een vaccin. Een wandeling. Een blij weerzien. Die eerder vermelde meeneemkoffie. Een vaccin. Maatschappelijke verandering. De heropening van de horeca. Een onlinebestelling. Een vliegtuigticket. Een vaccin. De zoveelste herhaling van die kerstfilm op tv. Ovenhapjes. Een glas wijn. En nog drie. Grenzeloos optimisme kan gevaarlijk zijn. We moeten kritisch blijven en realistisch. Er gaat immers zoveel mis in de wereld en in dit land. Die problemen en gebreken moeten we durven aan te kaarten, maar ondanks alle ellende ben ik op het einde van de rit opgewekt, omdat het moet. We hebben licht nodig aan het einde van de tunnel. Voor mij is dat momenteel een kitscherig versierde kerstboom en de verre lokroep van een virusvrije zomer waarin dit rotjaar achter ons ligt als een slechte herinnering. Aan alles komt een einde, zelfs aan 2020. Voel je je nog steeds niet getroost? Probeer je geluk dan eens af te kopen. Werken bij mij altijd: adventskalenders, schoenen en obsceen dure geurkaarsen. Je verdient het.

Meer columns van Catherine: 

• ‘We konden niet sterker verschillen, maar wisten toch een beschaafde conversatie te voeren’
• ‘Ik zie gamen als een interactieve uitlaatklep en een ideale lockdownhobby’
• ‘Ik moet lachen om een foto die m’n lief van me maakt: Dora the Urban Explorer’