COLUMN: ‘Ondertussen ben ik discussies over het coronavaccin even beu als het coronavirus zelf’

‘Zeg, ga jij dat vaccin nemen?’ De vraag komt van een willekeurige kennis die ik op straat kruis. Ik moet lachen om haar formulering, alsof het een pil is die je inslikt, maar antwoord toch serieus. Ja, zeg ik, hoe sneller hoe liever. ‘Maar maak je je dan geen zorgen?’ vraagt ze, en vervolgens somt ze de bedenkingen op die ik al tig keer heb gehoord. Ik zou haar punten een voor een kunnen contesteren, maar ondertussen ben ik discussies over het coronavaccin al even beu als het coronavirus zelf.

Ik geloof namelijk in de wetenschap. Niet iedereen deelt mijn vertrouwen helaas. Nu de eerste vaccins in ons land zijn toegediend, klinken de contrastemmen steeds luider. In oktober twijfelde volgens De Morgen 20 % van de Belgen om zich te laten vaccineren. Ondertussen is dat volgens een recente enquête van Sciensano 40 %. Sommige mensen zijn simpelweg afwachtend, maar er is ook een groeiende groep antivaxers. Ik zie rond mij hoe vriendengroepen en families verscheurd raken door de ongegronde scepsis die deze beweging zaait met vage links en video’s. Een vriend van mij ziet zijn ouders niet meer omdat elk telefoontje uitmondt in een pseudowetenschappelijke rel.

Ik wou dat ik deel uitmaakte van een wereldwijde elite met top-secret vergaderingen waarbij ook de Queen, Beyoncé en Bill Gates aanwezig zijn, maar ik wacht nog steeds op mijn Illuminati-lidkaart.

Bij ons thuis is dat gelukkig niet het geval. Mijn ene zus is verpleegster en mijn andere zus werkt voor een niet nader genoemde farmareus die dit jaar miljoenen vaccins zal produceren. Zij heeft al een dosis in handen gehad, vertelde ze, waarop ik vroeg of ze er niet een paar heimelijk in haar handtas had kunnen meesmokkelen. We zouden een clandestiene kliniek kunnen openen in mijn appartement. Helaas. Mijn zus draagt een T-shirt met de leuze ‘Science will win’ en krijgt het regelmatig aan de stok met antivaxers. Zij kan ondertussen een handboek schrijven over de manier waarop je het best met hen omgaat. Enkele tips: noem een antivaxer nooit antivaxer. Dat werkt als een rode lap op een stier. Stuurt iemand je een link door, factcheck die dan. Zoek op welke (soms louche) organisatie achter een artikel of onderzoek zit. Oppert iemand dat het vaccin te snel ontwikkeld is of pakweg je DNA aantast, ga dan samen op zoek naar betrouwbare bronnen en informatie. Maakt iemand zich zorgen over de veiligheid en eventuele bijwerkingen, maak dan duidelijk dat je hun bezorgdheid deelt, maar focus op wat we zeker weten: vaccins werken en zijn het enige effectieve wapen in de strijd tegen COVID-19 en de snelste weg naar een coronavrije toekomst waarin we opnieuw kunnen reizen en op café mogen. En daar dromen we allemaal van, toch?

Het moeilijkst om mee te debatteren zijn de complotdenkers die geloven dat het vaccin kadert in één grote samenzwering tegen de mensheid, inclusief satanisten, microchips en 5G. Zij lezen geen kranten, maar zoeken hun heil op social media en raken verstrikt in wat de Nederlandse talkshowhost Arjen Lubach zo treffend de fabeltjesfuik noemde (check het fragment vooral op YouTube). Hen kan ik onmógelijk overtuigen, gezien ik als journalist en lid van ‘de mainstreammedia’ automatisch verdacht ben. Eerlijk? Ik wou dat ik deel uitmaakte van een wereldwijde elite met top-secret vergaderingen waarbij ook de Queen, Beyoncé en Bill Gates aanwezig zijn (allemaal reptielen vermomd als mensen, uiteraard), maar ik wacht nog steeds op mijn Illuminati-lidkaart. En op dat vaccin natuurlijk.

 

Meer columns van Catherine: 

• ‘Als 2020 mij iets heeft geleerd, dan wel de kracht van optimisme’
• ‘We konden niet sterker verschillen, maar wisten toch een beschaafde conversatie te voeren’
• ‘Ik zie gamen als een interactieve uitlaatklep en een ideale lockdownhobby’