COLUMN: ‘De homo buffetiens lijdt aan culinaire fomo. Geen enkele schotel blijft onaangeraakt’

Eten à volonté zonder schaamte, drinken voor de middag zonder scheve blikken en op je wenken bediend worden zonder een cent uit te geven... Het leven in een all-inresort lijkt een droom, maar niets is minder waar. Dat besef ik maar al te goed wanneer ik het gedrag van mijn medegasten gadesla. Vanaf een uur of acht dalen ze in drommen neer over het hotel, gewapend met plastic armbandjes, wasknijpers en thermosbekers.

De wasknijpers zorgen ervoor dat hun strandlaken nooit van hun ligstoel waait – waardoor de stoel in kwestie van zonsop- tot zonsondergang bezet blijft – en de thermos laten ze dankzij hun armbandje vullen met gratis drank, waarvan ze de hele dag door stiekem slurpen. Rond een uur of twee zie ik een vrouw van middelbare leeftijd in een witte tuinstoel overgeven op het strand. Ze blijft onbeweeglijk zitten, met haar handen in het haar en haar geteenslipperde voeten in de kots. Ah, vakantie!

Eten doet deze categorie wereldreizigers het liefst in buffetvorm. Ze overladen hun borden met gerechten uit alle hoeken van de wereld, het liefst zo bizar mogelijk gecombineerd en zo hoog mogelijk opgestapeld. Nacho’s met een kippenbout. Pasta en frietjes. Eerst een dessert en dan nog een stuk pizza. De homo buffetiens is een ras apart. Hij eet driemaal daags drie gangen, met snacks aan de poolbar daar tussenin. Omdat hij lijdt aan culinaire fomo blijft geen enkele schotel onaangeraakt. Stel je voor dat hij iets mist!

Ondanks alles werkt de all-inlevensstijl aanstekelijk. Het duurt niet lang voor ook ik met een smile langs het buffet loop en belabberde combo’s maak.

Aan gangbare beleefdheid doet deze toerist niet mee. Hier heerst enkel buffetiquette, waarvan de belangrijkste regels zijn: 1. Eerst aanschuiven voor een verse omelet en terwijl die in de pan bakt pas andere kost opscheppen. Timemanagement! 2. Exact berekenen wanneer jouw brood uit de toaster zal rollen zodat niemand anders er mee weg is. 3. Te veel eten richting tafel verslepen en de helft laten staan; het kost toch niets.

Ondanks alles werkt de all-inlevensstijl aanstekelijk. Het duurt niet lang voor ook ik met een smile langs het buffet loop en belabberde combo’s maak. Ik eet ’s ochtends kappertjes, gewoon omdat het kan. ’s Middags begin ik voorbeeldig met een slaatje om te eindigen met een halve margarita. ’s Avonds drink ik afgewaterde cocktails met dezelfde naam uit plastic bekers. De thermos heb ik nog niet. Na zeven dagen weet ik het zeker: Forrest Gump had ongelijk. Het leven is geen doos pralines. Het leven is een eindeloos all-inbuffet. Wie zo nodig alles proeven wil, eindigt verbrand en verlaten met z’n voeten in de kots.

Meer columns van Catherine:

• ‘Op je dertigste is een solide nachtrust beter dan een orgasme’
• ‘Karl Lagerfeld was oldskool. En dan heb ik het niet over zijn voorliefde voor tweed of zijn kapsel’
• ‘Mijn zus en ik praten al drie uur niet tegen elkaar. Dat is lang in zussenjaren, zeker op vakantie’