'Ik beperk mijn Insta-editing tot het sporadisch oplichten van mijn wallen met een Koreaanse beauty-app. Die sombere kringen wil niemand in z’n feed zien.'
COLUMN: ‘Bij Flair vragen we fotografen om huidplooien níét glad te strijken en striemen níét weg te gommen’
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.
Als moderedactrice volg ik de laatste trends op de voet. Nude is uit, beige is in. Sock boots zijn passé, dad sneakers blijven hip. Rieten tasjes ogen so last season, beter kies je voor je kralen. De allergrootste tendens van de laatste jaren zit ‘m echter niet in een kleur of snit, maar in een verlangen naar authenticiteit. Liever dan de zoveelste influencer in een designerkopie willen we diverse (rol)modellen in eerlijke merken en realistische campagnes zien. Photoshop is uit, echt is in.
Toch heeft nog niet iedereen dat begrepen. Laatst kreeg ik een berichtje van amateurmodel S. Ze vroeg me om de Instagramaccount van een fotografe te rapporteren. S. heeft Indische roots, maar zag er op haar glamourfoto’s roomblank uit. Whitewashing noemen ze dat. Het fenomeen komt helaas maar al te vaak voor in de reclame- en modewereld. Bij Flair vragen we fotografen expliciet om huidplooien níét glad te strijken en striemen níét weg te gommen, laat staan een huidskleur op te lichten. Het idee alleen al.
Volgens de geruchten zou één vrouwelijke kennis post-nosejob zelfs haar oude kiekjes hebben vervalst om vervolgens anachronistische throwbacks met poppenneusje te posten.
Terwijl de media hun best doen om de roep om authenticiteit eindelijk te beantwoorden, heeft de gemiddelde vrouw met een iPhone de wonderen van het retoucheren nog maar pas ontdekt. Uit een recente rondvraag bij vriendinnen blijkt dat meer dan de helft haar Instagramfoto’s grondig bewerkt. Photoshop is uit, Facetune is in. De een verwijdert weleens een moedervlek, de ander versmalt haar dijen, ‘maar alleen als die er echt dik op staan.’ Volgens de geruchten zou één vrouwelijke kennis post-nosejob zelfs haar oude kiekjes hebben vervalst om vervolgens anachronistische throwbacks met poppenneusje te posten.
Zelf beperk ik mijn Insta-editing tot het sporadisch oplichten van mijn wallen met een Koreaanse beauty-app. Die sombere kringen wil niemand in z’n feed zien, dus bewijs ik jullie in feite een dienst. Al moet ik toegeven dat een digitale vermageringskuur soms ook aanlokkelijk klinkt. Waarom nog stressen over outfits en poses als je lijf en leden kan stroomlijnen met één druk op de knop?
Toen ik onlangs een flatterende bikinifoto wilde posten die verpest dreigde te worden door een flubberige bovenarm – mom arms in het jargon, ook als je geen kinderen hebt – klikte ik eerst stiekem op de slimming tool. Een béétje valspelen kan geen kwaad, toch? Drie swipes met de wijsvinger later zat er een bizarre bochel waar mijn oksel zich moest bevinden en een enorme deuk in mijn arm. Dunner? Ja. Authentiek? Allesbehalve. Dan maar geen perfecte foto. Bij deze verklaar ik mom jeans uit en mom arms in. Neem het van een moderedactrice aan.
Meer columns van Catherine:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
