'Anno 2019 is het mannelijke ego fragieler dan ooit. Het bezwijkt onder de minste druk en breekt in duizend stukjes.'
COLUMN: ‘De dj wilde niet met roze skistokken gezien worden, want roze = vrouwelijk = inferieur’
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.
Anno 2019 is het mannelijke ego fragieler dan ooit. Het bezwijkt onder de minste druk en breekt in duizend stukjes. De oorzaak van zijn gebrek aan zelfvertrouwen kan velerlei zijn, van een vrouw die beter presteert op de werkvloer tot een paar roze skistokken. Die laatste werden overhandigd aan een wereldberoemde deejay tijdens een fotoshoot op een niet nader genoemd winterfestival. Zijn stuurse reactie: ‘I don’t want pink!’ Zo vernam ik via een bevriend styliste die verantwoordelijk was voor de looks op de piste. Mr. DJ kreeg minder meisjesachtige accessoires toebedeeld en zijn ego leek tijdelijk gered. In mijn ogen heeft hij echter onherroepelijk afgedaan.
Ik ben geen Freud, maar de reden waarom deze Grote Meneer net als zo veel andere mannen huivert bij roze, is namelijk zonneklaar. Hij is doodsbang om met iets vrouwelijks te worden geassocieerd, want ‘vrouwelijk’ betekent in zijn ogen inferieur. Van de ex die je handtas niet even wilde dragen tijdens het shoppen – het was nochtans een Chanel! – tot de kennis die je regenboogtruitje gay noemt, de gemiddelde Vlaamse vent is niet mans genoeg om te dragen waar hij zin in heeft.
Persoonlijk vind ik niets zo aantrekkelijk als een man die lak heeft aan stylingconventies en genderconstructies.
Newsflash: sommige meisjes houden niet van roze – toevallig ook de titel van het debuut van Flaircartooniste Chrostin – en sommige jongens wél. Die voorkeur zegt bitter weinig over enige intrinsieke karaktereigenschappen, laat staan over onze geaardheid. Al wat een zwak voor de kleur van bubbelgum en flamingo’s verraadt, is dat de drager een ‘Mean Girls’-fan is – vooral op woensdag – dan wel zero fucks geeft.
Persoonlijk vind ik niets zo aantrekkelijk als een man die lak heeft aan stylingconventies en genderconstructies, van Timothée Chalamet in een glitterharnas tot James Franco in een roze hemd. Hoewel James Franco sans roze hemd ook altijd langs mag komen. Een langharige fistpumper is helaas nooit echt mijn ding geweest, met of zonder roze skistokken. Sorry, D. Voor alle andere kerels heb ik één goede raad: vergeet dat ouderwetse kleuradvies en ga eens wild in de kleedkamer.
Probeer eens een paarse suède pilotenjas of pas een tweedelig pak met bloemenprint. Het leven is kort en doorsnee mannenmode oogt al saai genoeg. Mijn lief is de trotse bezitter van een ironisch Britney Spears-T- shirt – cadeautje van mij – en een lichtroze sweater die hij zelf uitkoos. Al noemt hij die laatste lacherig ‘piemelkleur’. Het blijven mannen.
Meer columns van Catherine:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
