'Voor het zoveelste jaar op rij laait de zwartepietendiscussie immers hoog op, en eerlijk? Deze kinderloze blanke dertiger is het beu.'
COLUMN: ‘Het is ongelooflijk dat een kinderfeest gekaapt wordt door volwassenen en hun achterhaalde meningen’
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.
Alle Pieten van de regenboog
Terwijl ik al maanden naar kerst uitkijk, stemt een andere feestdag mij minder vrolijk: Sinterklaas. Voor het zoveelste jaar op rij laait de zwartepietendiscussie hoog op, en eerlijk? Deze kinderloze blanke dertiger is het beu. Ooit was 6 december de mooiste dag van het jaar. Slaapdronken sloop ik de trap af in pyjama om een berg pakjes te ontdekken rond de open haard en samen met mijn zussen in een brief met krullerig handschrift te lezen dat we dan tóch redelijk braaf waren geweest.
Mijn moeder deed telkens haar uiterste best om het tafereel er zo geloofwaardig mogelijk te doen uitzien. Ze nam een hap van de wortel voor Slecht-Weer-Vandaag en dronk plichtsgetrouw de trappist voor de Goedheiligman leeg. Soms bleef het niet bij één biertje. Zo mondde de afdaling door de schoorsteen ooit uit in een ware braspartij. De mandarijntjes lagen onder de zetel en de chocoladeventjes stonden zo dicht bij het vuur dat ze half gesmolten waren. De wortel bleef onaangeraakt, maar er stonden vier lege flesjes Westmalle in de keuken.
De Sint sloot zijn epistel dat jaar minder plechtig af dan anders: ‘Sloppel’ – plat Antwerps voor ‘slaapwel’. Mijn moeder stak de schuld voor de chaos in het salon op één man: die gekke Zwarte Piet. Hij zag alles wat je deed en kwam je belonen met lekkers of straffen met de roe. We wisten niet exact wat de roe was, maar het klonk vreselijk! Ik stelde me nooit vragen bij het betwiste folkfiguur, tot een klasgenoot aan mijn Congolese vriendinnetje vroeg of Zwarte Piet soms familie van haar was. Zij en haar nichtje waren de enige Afrikaanse kindjes op onze school.
Ik stelde me nooit vragen bij het betwiste folkfiguur, tot een klasgenoot aan mijn Congolese vriendinnetje vroeg of Zwarte Piet soms familie van haar was.
Telkens als ik verhitte Facebookdiscussies zie oplaaien en vage argumenten pro of contra lees, moet ik denken aan dat verhaal en aan ieder die zich uitgesloten voelt door één aspect van onze zogezegde traditie. Of je nu gelooft dat Piet als knecht tewerkgesteld wordt of als evenwaardige zakenpartner van de Sint, het blijft een zwartgeschminkte man met rode lippen en kroeshaar. Blackface dus, en al de rest is bullsh*t. Wat mij het meest stoort, is dat een kinderfeest gekaapt wordt door volwassenen en hun achterhaalde meningen.
Het kan koters niet schelen wie er over de daken loopt, zolang ze maar cadeaus krijgen. En zoals ik altijd zeg: elke Piet is een goeie Piet. In verschillende steden doet de moderniteit zijn intrede in de vorm van Roet- of Regenboogpieten. Op andere plaatsen houdt men echter halsstarrig vast aan het verleden, en dat is de rest van de wereld niet ontgaan. Als zelfs Kim Kardashian zich in het debat mengt, is het tijd om af te ronden. Daarom prijkt er dit jaar geen Barbie Droomhuis boven aan mijn verlanglijstje, wel een hippe schoensmeerloze look voor Zwarte Piet. Natural is in, racisme is uit. Bij Flair willen we hem gerust een make-over geven.
Meer columns van Catherine:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
