Catherine ging de confrontatie met een internet troll aan
COLUMN: ‘Het is zover: ik heb mijn eerste hater’
Catherine houdt van hotelbedden, gekke zonnebrillen en ketchup. Ze vindt zichzelf een simpel meisje, maar haar omgeving is het daar niet altijd mee eens.
Hoera, het is zover: ik heb mijn eerste hater. Er is eindelijk een internetgebruiker zo bedachtzaam geweest om onder een van mijn columns – met foto – de volgende rake comment te plaatsen: ‘Die’s zo lelijk.’
Het klinkt misschien vreemd, maar ik was voorbereid op dit moment. Ik had het eerlijk gezegd al veel eerder verwacht. Toen ik afgelopen zomer een festivalfilmpje maakte voor deze website was ik er heilig van overtuigd dat er binnen de vijf minuten een stortvloed aan hatelijke reacties van virtuele onbekenden zou volgen. Kritiek op mijn Antwerpse accent en opmerkingen over mijn scheve ondertanden, voor de oplettende kijker zichtbaar vanaf minuut 1:24 dankzij een ongelukkig cameraperspectief. Seksistische grappen over mijn kanten jurkje – achteraf bekeken iets te doorzichtig voor een videodebuut – en weddenschappen omtrent mijn BMI – ook voor mezelf een mysterie sinds ik lang geleden de weegschaal wegsmeet.
Bring it, dacht ik. Laat maar komen die trolls. Of om Hannah uit Girls te parafraseren: jullie, mijn hypothetische haters, kunnen onmogelijk iets naar mijn hoofd slingeren dat ik nog niet over mezelf heb gedacht of uit de mond van mijn moeder heb gehoord. Maar de negativiteit bleef uit.
Tot nu. Mijn eerste hater heet Dorien en ze vindt mij lelijk. Waarom precies is niet duidelijk. Ik ben deels verrukt en deels verward. Mijn innerlijke Nicki Minaj kirt: ‘My haterz are my motivatorz’, maar mijn innerlijke Dr. Phil wil toch graag weten welk jeugdtrauma Dorien tot haar internet hate crime jegens mijn persoon gedreven heeft.
Een hater heeft ‘Die’s zo lelijk’ onder mijn column gepost. Ik voel me de Kylie Jenner van de Flair.
Wanneer ik aan mijn omgeving vraag hoe om te gaan met deze nieuwe vorm van aandacht, variëren de meningen sterk. Een bevriende blogster adviseert uit ervaring: ‘Don’t feed the trolls.’ Een maat roept op om een valse account aan te maken en Dorien op mijn beurt te beginnen stalken. Vriendinnen steunen me met onflatterende foto’s van mijn hater in een speciaal voor de gelegenheid opgerichte WhatsApp-groep. Haat tegen haat in de naam der vriendschap. Ik word er bijna emotioneel van.
Uiteindelijk besluit ik de confrontatie aan te gaan. ‘Danku Dorien!’ reageer ik onder haar comment. Sarcasme wint het doorgaans van elke belediging. Tot mijn grote spijt blijft het echter stil aan de overkant. Dorien heeft haar comment verwijderd. Ik word plots overvallen door een enorm gevoel van leegte. Voelde ik me een minuut geleden nog de Kylie Jenner van de Flair, dan ben ik nu weer een haterloze nobody. Vandaar deze warme oproep: kan er alstublieft iemand iets over mijn tanden zeggen?
Lees alle columns van Catherine op flair.be/columncatherine.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
