COLUMN: ‘Ik hield 30 dagen een alcoholdagboek bij: meest confronterende maand van m’n leven’

Het leven van een Flairredactrice kent vele voordelen. Zo regent het mascara’s wanneer collega Elisabeth haar geheime beautykast leegt en ben je als eerste op de hoogte van nieuwe hypes en adresjes, met dank aan Kristin en Jolien. Als je nood hebt aan een babbel, kan je bij reportage-coördinator Sarah terecht. Wil je je problemen liever ontvluchten, dan lijst toerismeredactrice Marie met plezier een paar hotspots in Marrakech op. En anders kan je altijd nog mee naar een fetisjfuif met sexperte Elien – mijn agenda zat helaas vol.

Tegenover al die voordelen staat wel dat je van tijd tot tijd proefkonijn moet spelen als er op de redactie weer eens iemand een gooi doet naar een Pulitzer met een diepgravend stuk over nieuwe dieetmethoden. Een maand geleden was het opnieuw van dat. Een mailtje van collega Katrien: of ik dertig dagen een alcoholdagboek wilde bijhouden? In mijn hoofd vormde zich al een eerste aanzet: ‘Lieve Kitty, vandaag was ik zat.’ Bleek echter dat ik droog zou moeten opschrijven wat ik allemaal naar binnen kap, om mijn drinkgedrag dan te laten analyseren door een alcoholtherapeute. Katrien stelde me nog gerust: ‘Ik zuip ook veel, hoor.’ Dus zei ik ja, en zo begon de meest confronterende maand uit mijn leven.

Natuurlijk wilde ik een alcoholdagboek bijhouden voor Flair. 'Lieve Kitty, vandaag was ik zat', begon ik alvast.

De eerste week hield ik me nog een beetje in. Ik sloeg dat derde glas wijn bij het eten af en deed op terrasjes alsof ik écht meer zin had in bruiswater dan in een cava. #yeahright
In week twee verviel ik echter weer in ‘eentje is geentje’. Elke avond turfde ik met pijn in de lever mijn consumpties en onbewust begon ik mezelf en m’n omgeving voor te liegen. ‘Bij de lunch: twee glazen. Maar dat laatste heb ik niet helemaal opgedronken. Dus eigenlijk was het er maar één.’ Mijn lief sloeg de ogen ten hemel en schonk zichzelf nog eens bij.

In de derde week ging ik op vakantie en kon het me eerlijk gezegd allemaal niet veel meer schelen. ‘Lieve Kitty, vandaag dronk ik vier gin-tonics en anderhalve fles rosé.’ De eerste therapeute die mijn verlof kan verpesten, moet ik nog tegenkomen.

Na een laatste week van thuiskomen en afkicken, op citytrip vertrekken en opnieuw beginnen, viel dan ook een streng verdict: neiging tot bingedrinken. Zoals het een echte dronkaard betaamt, wilde ik boos worden, maar gelukkig staken vrienden en collega’s me meteen een hart onder de riem. ‘Mag een mens geen plezier meer hebben? Overdreven!’ klonk het. Misschien zit ik in denial, maar zolang jullie daar ook zijn, kan het best gezellig worden.
 

Deze column verscheen in Flair op 24 mei.

Lees alle columns van Catherine op flair.be/columncatherine.