Laura (29) moest afscheid nemen van haar beste vriend en geliefde Kobe. Hier lees je hoe ze vol liefde, verdriet en hoop haar weg zoekt in een nieuw leven en via ivf alsnog een kindje met Kobe krijgt.
Comparison is the thief of joy. Meer dan eens pende ik die woorden van Theodore Roosevelt in mijn dagboek als geheugensteuntje. Hoewel ik weet dat vergelijken zelden zin heeft, verbaas ik me telkens over hoe verleidelijk het is om aan de charmes van de vergelijking te bezwijken. Voor ik het weet, scrol ik op de automatische piloot door mijn bodemloze Instagramfeed. Ik zie koppels trouwen en kinderen krijgen. Ik kijk toe hoe vrienden verbouwen, reisavonturen beleven en de verjaardag van hun jongste telg vieren. Jaloezie is het niet, ik gun de mensen die ik graag zie alle geluk.
De overdaad aan vrolijke kiekjes herinnert me vooral aan Kobes levenspad dat abrupt stopte. Hij zal nooit het privilege hebben ons kind te ontmoeten. Op momenten van diepe rouw wordt Instagram een verzamelplaats voor mijlpalen die we niet meer samen zullen vieren. Op zulke momenten neem ik er graag de quote van Roosevelt bij en herinner ik mezelf eraan dat vergelijken geen zin heeft. Waar ik ben op dit moment in mijn leven, is exact waar ik moet zijn. Akkoord, ik had liever met Kobe aan mijn zij op dit punt gestaan. Maar gezien ik over dat laatste geen beslissingsrecht had en ik tot nog toe geen verantwoordelijke vond die ik aansprakelijk kan houden voor het gebeurde, moet ik het ermee doen.
Op momenten van diepe rouw wordt Instagram een verzamelplaats voor mijlpalen die we niet meer samen zullen vieren.
Elke dag herinner ik mezelf eraan dat ik door Kobe te ontmoeten de jackpot won. Onze tien jaren samen waren er tien van onmeetbaar geluk. De pijn van ons afscheid kan dat onmogelijk tenietdoen en ik weiger onze liefde stof te laten verzamelen onder een laag verdriet. Verder put ik troost uit de zekerheid dat het leven zonder handleiding komt. Als er al zoiets als een ideaal leven zou bestaan, is dat voor iedereen ongetwijfeld anders. Vergelijken gaat dus niet op.
Sommigen trouwen, anderen scheiden terwijl nog anderen vooral zichzelf eeuwige trouw beloven. Sommigen willen kinderen, anderen niet. Intussen zijn er bijna acht miljard mensen op deze planeet en wellicht minstens net zoveel unieke verhalen en levenslopen. We geven ons leven vorm aan de hand van onze persoonlijke voorkeuren, talenten en overtuigingen. En soms krijgen we een set kaarten toebedeeld waar we niet zelf voor kozen. De mijne werden de laatste jaren flink door elkaar geschud, waardoor ik mijn spelstrategie moest herzien. Ik kijk fier terug op de zetten die ik speelde, eerst met Kobe en daarna alleen. Elke zet was er een uit liefde.
De quote van nonkel Theodore is het sterkste antidotum wanneer de vergelijkingsdrang toeslaat. Op zulke momenten sluit ik Instagram af en verleg ik mijn focus van wat verloren ging naar wat er nog is. Ik heb nog steeds fijne familie en vrienden, een leuke job, het privilege om wekelijks in mijn pen te kruipen én er groeit een wonder mijn buik. Dat is meer dan genoeg geluk om te omarmen en het vergelijken te staken.
Lees ook:
