Onze columniste Nele is terug, mét baby! Ze is nu 10 maanden mama van een dochter. Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap. En alles wat je misschien liever niet wil weten.
Over moed
‘Het olifantje wiebelt wanneer de baby ertegenaan slaat. Inclusief drie ballen met verschillende textuurtjes of een geluidje. Geschikt voor kinderen vanaf drie maanden.’ Dat las ik op de verpakking toen ik in de rij aan de kassa stond, met de aangewezen anderhalve-of-meer meter afstand tussen mij en de personen voor en achter mij. Het speelgoedje leek me age appropriate, ook al is mijn baby al tien maanden. Het leven is al moeilijk genoeg.
Ik kwam thuis en zou dat huis lockdowngewijs een hele tijd niet meer verlaten. Ik had geen eten gekocht, geen toiletpapier, maar wel een speelgoedje voor de baby. Het principe waarmee we ons eigen huis redelijk speelgoedvrij wisten te houden, namelijk dat de baby vooral speelt in de crèche, zou danig onder druk komen te staan tijdens die lockdown. Ze heeft natuurlijk wel wat blokjes en doosjes, maar het aanbod is toch aanzienlijk beperkter dan in de crèche.
Ik zette de baby op de speelmat en gaf haar het olifantje, inclusief drie ballen met verschillende textuurtjes of een geluidje. En de baby vond er niets aan. Het was alsof ze gelezen had dat het geschikt was voor kinderen vanaf drie maanden en zichzelf te oud vond om ermee te spelen. Liever stak ze de kartonnen verpakking in haar mond. Het was week drie dat we binnen zaten en ik liet haar doen.
Het zet alles wat je kent op zijn kop, want niets is nog hetzelfde.
Ik vroeg me af of ik deze vreemde periode en dito wereld anders zou beleven zonder baby. Waarschijnlijk wel. Want ik besefte dat een mens op deze wereld zetten niet bepaald zonder gevolgen gebeurt. Het zet alles wat je kent op zijn kop, want niets is nog hetzelfde. Je gaat nadenken over dingen die daarvoor vanzelfsprekend waren. Je botst op vragen die je nooit eerder stelde bij antwoorden die je altijd al gaf. Je komt jezelf tegen op plaatsen waar je nooit eerder kwam. Je ziet gevaar, waar je vroeger avontuur zag.
Je ziet risico’s, waar vroeger uitdagingen zaten. Je geeft rust op – die van je gemoed en van de nacht. En in plaats daarvan ga je moederen. Maar je krijgt ook moed, zelfs in moeilijke tijden zoals deze. Het is uiteindelijk een kwestie van moeten. Ze duwde die olifant redelijk dwingend in mijn handen en ik wist dat ze me eigenlijk niets ontneemt. Ik nam de olifant aan en kreeg het gevoel dat ik alles heb. Alles, behalve voldoende age appropriate speelgoed.
Lees meer columns van Nele:
