Onze columniste Nele is terug, mét baby! Ze is nu 9 maanden mama van een dochter. Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap. En alles wat je misschien liever niet wil weten.
Over nageltjes
Het moeilijkste aan het moederschap vind ik het knippen van de vingernagels van mijn baby. Van een vergelijkbare moeilijkheidsgraad zijn haar neus spoelen en oog- en neusdruppels in bijbehorende probleemzones druppelen. Maar met stip op nummer één: die nageltjes knippen. Vreest niet elke moeder dat de vingertoppen van de baby er per ongeluk zullen afvallen tijdens het nagelknippen? Zelfs als ze slaapt en ik er stiekem de knip wil inzetten, slaat ze plots met haar handen in het rond.
De angsten, de twijfels, de verantwoordelijkheden, de onzekerheden die bij het moederschap horen: dat neem ik er allemaal bij. Die dingen had ik zelfs verwacht. Maar dat mijn kind handen blijkt te hebben zoals Edward Scissorhands, die een hele tuin kon snoeien met zijn scharen, daar kan mijn brein niet bij. Vingernagels groeien gemiddeld drieënhalve millimeter per maand. Dat weet ik, omdat ik het opgezocht heb. Ik weet niet hoeveel procent dat is van de totale lengte van mijn baby, maar volgens mij is ook dat veel.
Dat mijn kind handen blijkt te hebben zoals Edward Scissorhands, die een hele tuin kon snoeien met zijn scharen, daar kan mijn brein niet bij.
Het lijkt alsof er à la minute kleine kartelmesjes uit haar vingertoppen groeien, waarmee ze niet enkel mij maar ook zichzelf en binnenkort waarschijnlijk ook anderen verwondt. Ik leg de vijl en nagelknipper nog maar net weg en ik moet al opnieuw gaan zoeken waar juist. Bovendien zouden de nagels van de dominante hand sneller groeien, maar hier groeien die nageltjes links en rechts met dezelfde snelheid. Zo’n kleintje is namelijk in het algemeen best wel dominant, zonder voorkeurskant of -hand.
Ik had nochtans dromen voor later. Gezellig shoppen en samen een manicure laten doen bij de schoonheidsspecialiste. Bijpassende kleurtjes kiezen en nog een gezichtsbehandeling erbij, want we waren er dan tóch. Maar ondertussen moet ik met mijn vijl dat toekomstbeeld bijschaven. Met haar vingers hagen knippen in de vorm van eekhoorns, dat zal ze kunnen. En ik zal het groenafval dat achter haar op de grond neerdwarrelt, moeten oprapen. Gebukt. Onder de angsten, de twijfels, de verantwoordelijkheden en de onzekerheden die bij het moederschap horen. En alsnog neem ik het er allemaal bij. Want als iemand het zou vragen: dat is volgens mij dan ook meteen het makkelijkste aan het moederschap.
Lees meer columns van Nele:
