Nele is twee jaar geleden mama geworden en doet het daarom of desondanks nóg eens allemaal opnieuw! Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
Over de planning
Nog voor ik zwanger was, checkte ik met een online tool wat de uitgerekende datum van die hypothetische baby zou zijn. En toen begon het rekenen: als de bevruchting op die ene bepaalde dag plaats zou vinden, zou de bevalling op die andere bepaalde dag gebeuren. Goed wetende dat daartussen nog een heel aantal andere dagen en lange nachten lagen, vol plezier, maar ook met gepieker en een hele rist onvoorziene omstandigheden.
Los van dat plezier en gepieker lijkt het dan ook alsof mijn leven sinds het moederschap veranderd is in één grote onvoorziene omstandigheid. Vroeger was dat anders. Toen had ik dan ook nog geen kind aan de hand en in de buik. Dat scheelt blijkbaar wel heel wat in de agenda, of je nu een online tool gebruikt of niet. Ochtenden duren makkelijk vier uur en alsnog lukt het niet om mezelf en die peuter binnen die tijdspanne gevoed, gewassen en aangekleed te krijgen. En net voor we dan tóch één voet buiten de deur zetten, pist er iemand in zijn broek. Meestal mijn dochter, tegenwoordig soms ook ik. Bekkenbodemspieren zijn op 38 weken zwangerschap blijkbaar ook niet echt wat ze geweest zijn.
Die koters sturen dan ook wel vaker plannen in de war. Dat doen ze al van bij de conceptie!
Die koters sturen dan ook wel vaker plannen in de war. Dat doen ze al van bij de conceptie! Ofwel gebeurt het allemaal plots te snel, ofwel gaat het te traag. Hetzelfde met die hele geboorte. De kinderen die op deze wereld terechtkomen op het moment dat ze ook echt verwacht worden, zijn volgens mij met weinig. Sommige kinderen zijn zelfs ongepland, maar dan weer wel des te meer gewenst. Ondertussen heeft de bevruchting hier dus wel degelijk op die ene bepaalde dag plaatsgevonden en ben ik nu niet ver meer verwijderd van de bevalling, die op die andere bepaalde dag zou moeten gebeuren. De uitgerekende datum, de heilige graal der bezwangerde vrouwen. Het is een datum die me angst aanjaagt, maar waar ik al langer dan die negen maanden baarmoederhalsreikend naar uitkijk.
Tegelijk weet ik dat ik me niet moet focussen op die datum. Je kan nog zo goed voorbereid zijn op elke onvoorziene omstandigheid, maar een kind valt niet in te plannen. Alles loopt hier sowieso constant in het honderd. We hebben het eens geprobeerd met zo’n weekplanner, die dan op de koelkast hangt. Na een week hing die planner onder de spaghettisaus en wist ik dat we woensdag om twee uur érgens moesten zijn, maar niet waar. Wanneer we uiteindelijk ergens opduiken, is het meestal ook ongepland, maar hopelijk toch ook gewenst. We zien dus wel waar we wanneer uitkomen. En hetzelfde geldt eigenlijk en vooral ook voor die baby.
Meer columns van Nele:
