Onze columniste Nele is terug, mét baby! Ze is nu 8 maanden mama van een dochter. Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap. En alles wat je misschien liever niet wil weten.
Er zijn veel dingen die vervelender zijn dan een baby die plast tijdens een luierwissel. Maar om drie uur ’s nachts belandt zo’n plasincident toch in de top drie der vervelende dingen. Zeker als de baby ongeveer anderhalve liter goudwater in het rond klatert en zo haar enige slaapzakje, haar enige propere pyjama en mijn kant van het bed onderplast. En drie vingers van mijn rechterhand. Ook in die top drie: de discussies die dan volgen tussen mijn lief en mij, waarbij iets te luid vragen gesteld worden: waarom ze net dán plast, of dat echt dáár moet en of er ergens een papieren zakdoekje is. Daarna waarom ze maar één slaapzak heeft en hoe het komt dat de andere pyjama’s vuil zijn.
Het was na zo’n nacht dat mijn lief en ik een ander paar ouders passeerden. De moeder stond verstopt tussen twee wagens, voorovergebogen met een peuter bengelend in haar armen. ‘Plas nu maar!’ riep ze. De vader stond op de stoep, opgelucht dat hij de verantwoordelijkheid had over haar handtas, en niet over de peuter. Ook zij stelden zich hardop vragen: ‘Waarom moest ze net nu plassen? En moest dat nu echt hier? En geef eens een papieren zakdoekje!’
Ook zij stelden zich hardop vragen: ‘Waarom moest ze net nu plassen? En moest dat nu echt hier? En geef eens een papieren zakdoekje!’
Wat later passeerden we een ander koppel. Zij stonden slecht verstopt achter een vuilnisbak, in een zijstraat van de drukke winkelstraat. De moeder duwde hun huilende peuter op het potje.‘Plas nu maar!’ riep ook zij. De vader keek gegeneerd om zich heen. Ook daar klonk hetzelfde. ‘Waarom moest hij net nu plassen? En moest dat nu echt hier? En geef eens een papieren zakdoekje!’ Dat is dus het lot van ouders: tussen geparkeerde wagens of achter een vuilnisbak wachten tot je kind doet wat hoognodig moet.
Niet veel later kruisten we een man met een hond. Ik zag hoe de hond in het midden van de winkelstraat zijn gevoeg deed en hoe het baasje enigszins morrend door de knieën moest om het goedje op te rapen met een hondenzakje. Binnensmonds stelde hij zichzelf de bekende vragen. Er zijn veel dingen die vervelender zijn dan een baby die plast tijdens een luierwissel, dacht ik. We gingen de winkel binnen en kochten een extra slaapzakje en nog een pyjama.
Lees meer columns van Nele:
