Nele is twee jaar geleden mama geworden en doet het daarom of desondanks nóg eens allemaal opnieuw! Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
Over zeven verschillen
‘Moet De Moeder ook stoppels op haar benen hebben?’ De illustrator die de tekeningen in mijn spelboek voor moeders heeft gemaakt, stelde de juiste vragen. Hij moest twee versies van De Moeders tekenen, waarbij zeven verschillen duidelijk moesten zijn. De ene moeder zag er nog best patent uit, de andere had een verfomfaaide mom bun, wallen, een verloren melkdruppel aan haar tepel, een uitgezakte buik en wildgroei onder haar oksels en tussen haar benen. Onder andere... Wat stoppels konden daar vast nog bij, moet hij gedacht hebben. En hij had gelijk.
Met die stoppels hadden we al snel zeven verschillen en was het punt van mijn spelopdracht gemaakt: de moeder denkt dat het moederschap haar niet veranderd heeft, dus zoek de zeven verschillen! Toen ik aan ‘Puzzelpreut’ begon, wilde ik dat het spelboek een feest van herkenning en erkenning zou worden voor verse moeders, en dit was een van de eerste opdrachten die me te binnen schoten, omdat het zo’n groot cliché is. Het moederschap zou je per definitie veranderen. Daar werd ik voor gewaarschuwd, en ik was niet eens zo naïef om te denken dat het mij niet zou overkomen. Integendeel, ik was vooral benieuwd naar hoe ik dan zou veranderen en waarom. En of het ten goede zou zijn of niet.
Als ik alles in beschouwing neem, denk ik dat ik dezelfde persoon ben als voor ik moeder werd. Maar dan anders.
Twee jaar nadat ik effectief voor het eerst moeder ben geworden, kan ik de balans opmaken. Ik ben de persoon geworden die foto’s van de ontlasting van haar kind sms’t naar anderen, net nadat ik op doktersvoorschrift diezelfde ontlasting met een koffielepeltje uit haar luier en in een potje heb gelepeld. Ik was het gezicht van mijn kind met mijn speeksel wanneer het snel moet gaan en ik spreek de helft van de tijd in de derde persoon over mezelf. Ik noem mijn lief ‘papa’, in een niet-erotische context. Ik sluit minder compromissen dan vroeger en ben vastberadener, maar tegelijkertijd ben ik ook vaker radeloos. Ik ben positiever ingesteld, maar voel me banger. Zelfverzekerder maar onzekerder. Als ik alles in beschouwing neem, denk ik dat ik dezelfde persoon ben als voor ik moeder werd. Maar dan anders.
Ik ben veranderd en zal nog veranderen. Hopelijk blijft dat zo. En als anderen me daarop wijzen, beschouw ik dat als een compliment in plaats van een verwijt. Het moederschap veranderde me hoe dan ook. Niet alleen fysiek, maar ook en vooral mentaal. Daar gaat dat schijnbaar onnozele spelletje in dat grappige spelboek over. Als je dus bij jezelf naar die verschillen zoekt, kijk dan niet alleen naar wat je ziet. De clou van deze zeven verschillen zit dieper. Onderhuids, want daar zijn de meeste verschillen te vinden. Interne bloedingen en blaasverzakkingen daargelaten.
Meer columns van Nele:
