Onze columniste Nele is terug, mét baby op komst! Ze is nu 26 weken zwanger. Hier vertelt ze alles wat je wil weten over haar zwangerschap. En alles wat je misschien liever niet wil weten.
‘Hoe voel je je?’ Sinds mijn zwangerschap is dat de vraag die me het vaakst gesteld wordt. Mijn antwoord zou even eenvoudig moeten zijn als de vraag: ‘goed’ of ‘slecht’. Of ‘vermoeid’. Dat klinkt ook altijd geloofwaardig als je zwanger bent. Maar eerlijk? Lange tijd wist ik niet echt wat ik moest zeggen. En dat is de schuld van mijn zoekgeschiedenis op Google. Dat lijstje met zoektermen verraadt namelijk veel over mijn fysieke en mentale toestand.
Als ik zocht naar informatie over prenatale depressies, was het een slechte dag. Op goede dagen wilde ik weten hoe groot de foetus al was en kwam ik uit bij afbeeldingen van blije olijven, avocado’s en appelsienen. Op vermoeide dagen downloadde ik meditatie-apps en een enkele keer zocht ik oefeningen om mijn bekkenbodemspieren te trainen. Als je drie keer bijna in je broek plast, grijp je blijkbaar nog eerder naar Google dan naar incontinentieverbanden.
Van achter je computerscherm kan je lekker wegtypen en zonder rode wangen vragen stellen over de grootte van je tepelhof en de kleur van je afscheiding.
Voor alles wendde ik me tot het internet, omdat er geen plek ter wereld is waar je zo schaamteloos jezelf kan zijn. Van achter je computerscherm kan je lekker wegtypen en zonder rode wangen of haperingen vragen stellen over de grootte van je tepelhof, de kleur van je afscheiding of de duistere gedachte dat je misschien liever een puppy had gekocht dan een kind. En toch. Al doende merkte ik dat ik niet zo nodig op zoek was naar antwoorden op vragen. Ik wilde vooral bevestiging krijgen. Het moest zwart op wit staan dat elke gedachte, elke gewaarwording of twijfel die ik had normaal was.
Ook als het met de grootte van mijn tepelhof te maken had. Vooral dan. Maar uiteindelijk is gebleken dat ook goed uitgedachte zoekmachines niet feilloos zijn. Zo werd mijn kind in uterus pas nog verward met een hardnekkige constipatie, een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en tot tweemaal toe zou ik met een windei hebben gezeten. Google is dus niet altijd even optimistisch noch betrouwbaar. Het ergste is er altijd een optie en daarom is het de g-plek van elke hypochonder. Je begint met een vraag over aardbeien en eindigt met aambeien. Zelf meegemaakt. Toen ik dan ook nog per ongeluk op ‘afbeeldingen’ klikte, was ik er helemaal klaar mee. Als ik nu echt iets wil weten, vraag ik het wel gewoon even aan de dokter.
Dus. Hoe ik me voel? Goed, eigenlijk. Ondanks mijn zoekgeschiedenis.
Lees meer columns van Nele:
