Volgens een studie van het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen werden 3 van de 4 werkende vrouwen al geconfronteerd met minstens één vorm van discriminatie, benadeling, ongelijke behandeling of spanningen op het werk op basis van hun zwangerschap of moederschap. Ook Flairredactrice Lien, mama van twee, kreeg tijdens een sollicitatiegesprek ooit een vraag die minstens ‘fout’ genoemd kan worden.
Ze wilde kinderen, zei hij, dus kon hij niks met haar aanvangen. Aan het woord was een oud-bedrijfsleider die op de radio uitlegde waarom hij de kandidate die als beste uit de selectieproeven kwam, niet had aangenomen. Ik kreeg op een sollicitatiegesprek ook ooit de vraag of ik niet liever thuis bij mijn kinderen wilde zijn dan op het werk, maar ik lachte ze toen weg. Verbaasdheid, wellicht, en zenuwachtigheid ook vast.
Dat zou ik vandaag toch anders aanpakken. Ik geef toe dat er aan mij geen brulboeifeminist verloren is gegaan. Al ontelbaar oogrol is mij ontsnapt als reclamecampagne X of tv-programma Y volgens de femigoegemeente uit de bocht ging en ik enkel het gevoel had mij in een overdreven politiek correcte zagerij te bevinden. Nee, ik vind de onderdanige rol van een overbetaalde actrice in een rotslechte advertentie voor een lelijk luxemerk geen halszaak der geëmancipeerde vrouw. En of Kim Kardashian nu een feministe is dan wel een aandachtsgeile sloerie, maakt mij al helemaal geen hol uit. Maar zaken als bovenstaande, die ik zelf ooit relativeerde, nee, dat zijn hoofdzaken. Want de mening van de bedrijfsleider op zich, die kon ik nog wel plaatsen: meneer was van een gezegende leeftijd, zodat ik hem zoveel stommigheid nog wel wilde vergeven: de nieuwe generatie wist vast wel beter.
‘Vrouwen denken vandaag dat ze alles kunnen, terwijl ze hun rol thuis verwaarlozen om op het werk te doen wat mannen veel beter kunnen’, dixit iemand.
Nou, niet dus, als ik de Facebookdiscussies over het onderwerp mag geloven. Daar bleek menig man- én vrouwmens van mijn eigenste prille dertigerschap het namelijk – neem even een momentje om uw klomp te laten breken – met hem EENS te zijn. ‘Vrouwen denken vandaag dat ze alles kunnen, terwijl ze hun rol thuis verwaarlozen om op het werk te doen wat mannen veel beter kunnen’, dixit iemand. Nee, geen marginale internettrol – wiens reacties mij doorgaans koud laten -, maar volgens zijn Facebookprofiel een dertiger met een rechtendiploma. Bam, meteen dertig likes kreeg-ie voor dat antwoord. ‘De plaats van een moeder is bij haar kinderen’, aldus de volgende, een vrouw dit keer, opnieuw met diploma, volgens haar profiel dan toch. Maar ik geloofde het niet, want hoe kan een jong, opgeleid iemand meegaan in zoveel onzin? Onderzoek heeft al zó dikwijls het tegendeel uitgewezen.
Vandaar ook mijn oproep: 1) Lieve recruiter, als u zo dom bent om een gedreven, getalenteerde kandidate voor een job te weigeren omdat u niet genoeg managementskills heeft om haar vier maanden te vervangen, of omdat u denkt dat enkel het feit dat ze kinderen heeft haar minder geschikt maakt voor een job, mag de kandidate blij zijn dat ze niet voor u moet komen werken Oh ja, en 2) Lieve collega-feministe, als u zich vanaf nu enkel nog focust op hoofdzaken als bovenstaande, sta ik vanaf nu elke dag op uw barricades. Beloofd!
Deze column verscheen in Flair op 17 oktober 2017.
Meer columns van Lien lezen:
