‘Mag vrije tijd bijvoorbeeld niet gewoon vrije tijd zijn?’
‘Waarom moet alles zelfs een doel hebben?’
Columniste Nele is moeder van een peuter en een kleuter. Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
Online struikel ik haast over de productivity hacks. Hoe ik als moeder mijn tijd nuttiger kan besteden. Hoe ik meer uit die paar uur kan halen die me op een dag gegeven zijn. Hoe ik nóg efficiënter kan multitasken, zodat ik naast het runnen van een huishouden en het opvoeden van kinderen ook nog kan floreren als carrièrevrouw, sociale vlinder, modelburger en overall inspirerende persoon. Zelfs mijn computer doet eraan mee met een pop-up die me eraan herinnert nieuwe functies te ontdekken die mijn productiviteit verhogen. Uitroepteken!
Alsof ik daar nog ruimte voor heb. Alsof moeders nog niet productief genoeg zijn. Alsof ik, terwijl ik een van mijn kinderen of alle twee tegelijk probeer te kalmeren, een boterham met choco smeer en probeer te bedenken wat we vanavond in godsnaam gaan eten, ook nog de nieuwste workflow-optimalisatie-tool ga leren gebruiken. Ik heb dus geen nood aan productivity hacks. Ga toch weg. Geen enkele moeder die al elke minuut van de dag optimaal benut, heeft daar volgens mij nood aan. Ik zou er in de eerste plaats aan herinnerd willen worden dat ik níét altijd nuttig hoef te zijn. Dat ik niet voortdurend hoef te renderen, plannen, optimaliseren, vooruitdenken. Dat het oké is om eens iets te skippen.
Niet alleen die nutteloze meldingen op mijn scherm, maar ook de onhaalbare verwachtingen die de maatschappij me oplegt en waar ik zelf nog een schepje bovenop doe. Waarom moet alles zelfs een doel hebben? Mag vrije tijd bijvoorbeeld niet gewoon vrije tijd zijn? Als ik even voor mij uit staar, voel ik me bijna verplicht om dat te benoemen als selfcare, anders is het zonde van de tijd. Hetzelfde geldt voor moederschap. Ik krijg het gevoel dat elk moment benut moet worden, het liefst met betekenisvolle interacties.
Ik moet niet gewoon mijn kind naar school brengen, nee, ik moet onderweg óók een leerzaam gesprek hebben over emoties of sociale vaardigheden. Als ze spelen, moet dat het liefst constructief zijn. Knutselen? Oké, maar dan het best iets wat educatief verantwoord is en goed genoeg om later aan de muur te hangen. Buiten spelen? Het liefst gecombineerd met contact met dieren en verbetering van de motorische ontwikkeling. Dus nee, ik ga geen moeder vertellen hoe ze nóg meer uit haar dag kan halen.
Ik wil haar vertellen dat ze mag laten liggen wat niet dringend is. Dat ze mag kiezen wat wél en níét belangrijk is. Dat ze eens een taak mag overslaan zonder schuldgevoel. Want wie zegt dat je álles moet doen? Soms betekent het skippen van alle to do’s dat je een uur langer met je kinderen kan spelen. Zonder extra verwachtingen. Soms betekent het skippen van een geplande activiteit dat je een onverwacht moment voor jezelf kan nemen. Soms betekent het skippen van perfectionisme dat je een beetje meer ademruimte krijgt. Ik pleit niet voor luiheid, maar voor tijd. Voor het recht om niet altijd efficiënt te hoeven zijn. Voor moeders die durven te zeggen: vandaag doe ik even wat minder, en dat is al veel.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
