'Het leek wel alsof we alle grote gebeurtenissen daar verwerkten.'
Eva’s edito: ‘De festivals werden dwarsdoorsnedes van ons leven’
Hallo, ik ben Eva en ik heb festivalitis. Het is best ernstig. En deze keer zou ik het niet definiëren als ‘een drang om festivals te bezoeken’, maar eerder als ‘een acuut geval van het missen van festivals’. Gelukkig zijn er veel lotgenoten, van wie er al drie deze week in Flair hun verhaal doen.
Sinds mijn zestiende ben ik een trouwe bezoeker van Belgium’s greatest: Werchter, Pukkelpop, Lokerse Feesten en heel wat fijne kleine podia daartussenin. De laatste jaren ging ik ook weleens over de grens voor Best Kept Secret, en dit jaar zou ik ein-de-lijk Primavera van het lijstje af kunnen vinken. Elke keer zijn het de beste feestjes van het jaar.
Ik leerde een van mijn beste vriendinnen kennen op Pukkelpop. Ik – net single en met gebroken hart – mocht met een collega, die muziekjournalist was, meeliften. Maar hij moest doen wat muziekjournalisten doen: ijverig notities maken en meteen na het optreden recensies uittikken. Ik liep dus wel heel vaak alleen over de weide, een beetje zielig te wezen, de optredens van angry young women af te schuimen waar ik dan all the feels had. Tot ik Stephanie tegenkwam na weer zo’n soul shaking concert, de tranen nog nat op mijn wangen, en zij zei: ‘Anders hang je wat bij ons?’ En dat was dat.
Tien jaar later gaan wij nog altijd samen naar festivals en ben ik haar vaste plus-one. Ik ben een gewéldige plus-one, al zeg ik het zelf. Ik ga pintjes halen, roze voor haar. Ik blijf braaf de helft van de dagen nuchter om bob te zijn. Al moeten we dat vooraf wel heel goed afspreken, want ik vergis me weleens van dag. Ik zorg voor entertainment, van tipsy dansjes over hopeloos foute teksten meezingen tot met mijn billen in de brandnetels wildplassen aan de rand van de parking. Onze zomers werden zo legendarisch.
Ze werden ook dwarsdoorsnedes van ons leven. Het leek wel alsof we alle grote gebeurtenissen daar verwerkten. We gingen samen door liefdesverdriet, verliefdheden en weer verdriet. Ik ging met haar naar de EHBO-stand toen ze hormoonspuitjes moest zetten. Ik hield de deur van het toilet dicht toen ze ging kolven omdat haar borsten écht uit haar bloes dreigden te springen. Zij hield de deur dicht toen ik toch maar even een outfitwissel deed omdat ik écht uit mijn mini-jumpsuit dreigde te barsten. We spraken elkaar moed in tijdens de eerste keer dat onze baby’s bij de babysit waren en we maakten andere vrienden voor het leven. Vrienden die we daar telkens zagen; op de wei, centraal, een tikje links van het podium. En elke keer was het weer een feestje om elkaar terug te zien. In die vriendenkring sloeg onlangs het noodlot verschrikkelijk hard toe. En verdorie, wat heb ik nood aan de troost van een festival om daar samen doorheen te krabbelen.
Achter de schermen bij Flair:
Op de cover: Pommelien
‘Ik ben een danser, dus ik voel me best comfortabel voor de camera. De looks inspireerden me zodat ik verschillende “vibes” en expressies kon uittesten.’
Moderedactrice Catherine speelde voor de gelegenheid (op een hittegolfdag dan nog!) hand- en voetmodel.
Chef lifestyle Judith: ‘Geleerd uit het boek Dear Good Morning dat Laura tipt in Flair deze week: de vijftiensecondenregel om metéén aan je dag te kunnen beginnen.’
‘Na het afgaan van je wekker heb je vijftien seconden om je deken van je af te gooien, uit bed te stappen, de wekker uit te zetten en het licht aan te doen.’
Toerismeredactrice Marie: ‘Op reis gaan in je eigen stad is heel inspirerend. Ik ging slapen bij het magnifi eke Hotel Franq en bekeek Antwerpen nog eens door de ogen van een toerist.’
‘Ik bleef om m’n hoek, ontdekte veel nieuwe plekjes en had toch een op-en-top vakantiegevoel. Doen!’
Lees Flair in onze app
Lees je favoriete magazine gewoon op je smartphone of tablet in onze Flairapp. Download ‘m snel hieronder en veel leesplezier!
>>> Download onze app hier voor iOS en hier voor Android <<<
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
