Eva’s edito: ‘Ik had complexen over de wijnvlek, maar ze is totaal niet lelijk’

Ik ben net als Rosie (in Flair deze week) geboren met een wijnvlek, maar dus niet in mijn gezicht. Wel op mijn linkerborst. Omdat de huid daar rekt met de tijd, is mijn vlek nu eerder rozig dan rood.

Toen ik geboren werd, maakte niemand er iets van, maar dan kwam de puberteit en kreeg ik er een hopeloos complex over. Ik droeg nooit T-shirts die uitgesneden waren. Bikini’s, daar dacht ik zelfs niet over. Ik droeg sportbadpakken die ik tot onder mijn kin trok en ging op zoek naar camouflerende make-up. En bij een eerste liefje moest het licht in de slaapkamer aanvankelijk uit.

Heel belachelijk allemaal, achteraf bekeken, want zo zette ik de vlek alleen maar meer in de kijker. Mijn vrienden begrepen er niets van, want zo erg was het toch niet? Ze was toch niet lelijk? En vooral: ‘Ze zit toch niet in je gezicht?’

Ik liet er dure en pijnlijke laserbehandelingen op los zodra ik een loon had, maar die hadden weinig resultaat. Daarna ging de knop om. Ik had beter een reisje en een leuke bikini van dat geld gekocht, want hoe minder ik met de vlek bezig was, hoe minder reactie ik er eigenlijk op kreeg.

Af en toe moet ik nog eens uitleg geven bij een gezichtsbehandeling, bij een massage of als iemand op het strand vraagt ‘of ik verbrand ben’. Maar dat vind ik niet erg. Ik weet dat mensen dat uit nieuwsgierigheid vragen, zonder oordeel, want lelijk is zo’n vlek niet. Zelfs niet als die in je gezicht zit.

Achter de schermen bij Flair:

Je Eva’s edito ook elke week online: 

• ‘Ik ben onderweg stukjes en brokjes van mijn zelfwaarde verloren’
• ‘Opeens werd het mijn klasgenoot te veel en beet ze in mijn been’
• ‘Ik was jaren een overtuigd aanhanger van de “druk, druk, druk”-cultuur’