‘Maar wat als de eigenschappen die je soms tot waanzin drijven net die dingen zijn die je kind zo bijzonder maken?’
‘Ik merk dat ik samen met veel andere ouders snel geneigd ben om te focussen op wat lastig is aan onze kinderen’
Columniste Nele is moeder van een peuter en een kleuter. Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
Elk nadeel heeft zijn voordeel. In elke situatie zijn namelijk zowel positieve als negatieve kanten te vinden, het is maar hoe je het bekijkt. Neem bijvoorbeeld de strijd met koppige kinderen. Tijdens dagen waarop jij uitgeput probeert te onderhandelen over waarom we wél onze schoenen moeten aantrekken als we naar buiten willen, lijkt het alsof zo’n kind onwrikbaar is. Heel erg vervelend, maar ook een eigenschap die hen later zal helpen om te krijgen wat ze willen en om niet zomaar met zich te laten sollen. Standvastigheid is namelijk alleen maar lastig als je ertegenover staat, en dat sta je als ouder toevallig iets te vaak.
Of neem het gedoe met gevoelige kinderen. Zij voelen het aan als je geïrriteerd bent, al zeg je drie keer dat er niets aan de hand is. Ze merken het meteen als iemand verdrietig is en proberen dan op hun onhandige manier te troosten. Maar dat gevoelige maakt hen ook kwetsbaar. Het kleinste onrecht, een harde opmerking van een ander kind of een te felle lamp kan heel hun dag verpesten. Soms wil je hen daarom het liefst in bubbeltjesplastic wikkelen en hen beschermen tegen alles.
Maar je kan ook beseffen dat zo’n gevoeligheid een kracht is. Dan gaat het om de kinderen die al op hun vijfde begrijpen wat veel volwassenen nooit leren te hebben: empathie. En dan hebben we nog het vermoeiende van spontane kinderen. Die zijn altijd in voor iets nieuws en brengen een speelse energie waar je blij van wordt met zich mee. Maar vraag hen vooral niet om een planning te volgen, want het enige wat je dan plant, is chaos. Spontaniteit is heerlijk, maar komt standaard met een bijwerking van onverwachte wendingen.
Of wat dacht je van de frustratie bij chaotische kinderen? De meeste ouders zouden die als een minpunt zien. Ik doe dat in elk geval. Maar tegelijk weet ik dat chaos het begin is van creativiteit. Het kind dat de verf op de muren smeert in plaats van op het papier? Misschien wordt het de volgende Picasso. Chaotische kinderen zien de wereld anders. Ze denken buiten de lijntjes, omdat ze niet eens zien dat er lijntjes zijn. Dat kan frustrerend zijn als je probeert om een gewone dag door te komen, maar het is ook een eigenschap die bewonderenswaardig is.
Ik merk dat ik samen met veel andere ouders snel geneigd ben om te focussen op wat lastig is aan onze kinderen. De koppigheid, de gevoeligheid, de chaos, de spontaniteit, noem maar op. En vaak lijkt het ook alsof het onze taak als ouder is om die zaken bij te schaven, alsof al die koppigheid tot spontaniteit té is. Maar wat als het ook anders kan? Wat als de eigenschappen die je soms tot waanzin drijven net die dingen zijn die je kind zo bijzonder maken?
Elk nadeel heeft zijn voordeel. In elke situatie zijn zowel positieve als negatieve kanten te vinden, het is maar hoe je het bekijkt. En aangezien kinderen doorgaans goed te beschrijven zijn als ‘situaties’, lijkt het me logisch dat die zegswijze ook voor hen geldt en ook zij op de best mogelijke manier bekeken mogen worden.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
