Nele is twee jaar geleden mama geworden en doet het daarom of desondanks nóg eens allemaal opnieuw! Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
Vraag het aan iedereen die onlangs nog een hoopje pasgeboren babyvlees in zijn armen heeft gehouden en ze zullen het beamen: een pasgeboren baby heeft een zalige geur. Voor ik zelf kinderen had, begreep ik daar niets van. Het leek me toen logischer dat een pasgeboren baby rook naar opgedroogd bloed, slijm en andere soorten lichaamssappen die mee met die baby op deze wereld gedropt worden. Toen ik zelf kinderen kreeg, werd het duidelijk. Het is een geur die doet denken aan alles wat kan zijn, de enige geur die echt beloftevol is. Je wéét dat er iets staat te gebeuren, dat er een nieuw leven begint. Al weet je natuurlijk ook wel wat er te gebeuren staat als de geur van een volle pamper in je neus kruipt.
Baby’s ga ik met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet meer baren, maar die specifieke geur wil ik wel steeds opnieuw door mijn neus jagen. Meerdere mensen hebben dat, wat verklaart waarom ze stiekem snuiven aan babyhoofdjes. Mijn baby is niet meer heel vers van de pers, soms kan ze ook echt wel stinken, maar meestal ruikt ze toch nog naar haar zoete zelf. En een beetje naar de babyzeep waarmee ik haar was, dat helpt.
Als mijn kleuter op mij heeft gehangen, blijft haar afdruk achter. En dat is heerlijk.
Als zij er niet is, ruik ik haar toch nog rond mij. Ik hoef maar één keer mijn neus in mijn T-shirt te duwen en ik voel weer hoe ik haar eerder die dag zachtjes heb gewiegd, hoe ze haar hoofdje tegen me te rusten legde en hoe ze enthousiast haar tanden in mijn arm zette, ook al heeft ze er maar twee. Hetzelfde met mijn kleuter. Als zij even op mij heeft gehangen, blijft haar afdruk achter. En dat is heerlijk.
Sinds ik kinderen heb, ruik ik dus niet meer naar mezelf. Ik droeg vroeger weleens parfum, voor elke mood had ik er eentje. Fris en fruitig op een goede dag, zwaar op een mindere dag. Maar omdat ik overal las dat baby’s in de war geraken van parfums, ben ik daarmee gestopt. Ook al is het schattig als zo’n kleintje moet niezen.
Vandaag ben ik zoals steeds nog proper op mezelf, maar ik ga niet meteen opnieuw beginnen met het spuiten van parfum. Ik heb er geen meer en ik zou er nogal wat moeten aankopen ook, om voor elke moodswing een geur te hebben. Voorlopig hoor ik daar niemand over klagen. Want sinds ik kinderen heb, ruik ik niet meer naar mezelf, maar tegelijk helemaal en meer dan ooit wel.
Meer columns van Nele lees je hier.
