‘In het licht van dat computerscherm kan je al je angsten lekker wegtypen en zonder schaamrood op de wangen vragen stellen die je nooit dacht te hebben.’
‘Er is geen plek ter wereld waar je zo schaamteloos jezelf kan zijn als op Google’
Columniste Nele is moeder van een peuter en een kleuter. Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
Google is de g-plek van elke zwangere vrouw. Dat schreef ik vol overtuiging in FAQ, mijn boek over het moederschap. Vandaag, een jaar later, zou ik daar een kleine nuance aan toevoegen. Google is de g-plek van elke zwangere, barende en pas bevallen vrouw, enkele uitzonderingen daargelaten. Het begint namelijk bij de zwangerschap.
Plots doemen vragen op over de grootte van je tepelhof en de kleur van je afscheiding, en wil je weten of er tijdens de penetratie al dan niet een oog van die baby in je buik wordt uitgestoken. En Google weet het antwoord. Negen maanden lang krijgt die zoekmachine meer info over jou en je mentale en fysieke toestand dan je beste vriendinnen, partner, huisdokter of psycholoog, en dan moet de bevalling nog komen.
Opnieuw wil je weten of je vruchtwater of urine verliest, of bevallen per definitie pijn doet en wat je kan doen om alleen een baby en geen stoelgang te baren. Daarna dient de newborn-fase zich aan, samen met de vraag of het kwaad kan dat de hond de afgevallen navel van de baby opeet, hoe schadelijk het is als er een smartphone op de baby valt en hoelang een baby zonder de moeder kan en omgekeerd. Voor alles kan je je tot het internet wenden, want er is geen plek ter wereld waar je zo schaamteloos jezelf kan zijn.
In het licht van dat computerscherm kan je al je angsten lekker wegtypen en zonder schaamrood op de wangen vragen stellen die je nooit dacht te hebben. Het ouderschap is moeilijk, en daarbij is geen kwestie te triviaal om ze niet op te zoeken. Het duurde een tijdje voordat ik besefte dat ik als moeder niet zozeer op zoek was naar antwoorden op vragen. Ik had vooral behoefte aan bevestiging. Ik wilde de zekerheid dat elke gedachte, twijfel of gewaarwording normaal was, ook als die te maken had met de kleur van mijn afscheiding. Vooral dan.
Met wat pech en drie muisklikken te veel beschouwt Google namelijk elk kuchje als een longgezwel en heb je geen kind maar een windei gebaard.
Gaandeweg ontdekte ik echter dat die zoekmachines niet feilloos zijn. Met wat pech en drie muisklikken te veel beschouwt Google namelijk elk kuchje als een longgezwel en heb je geen kind maar een windei gebaard. Als moeder van een peuter en een kleuter kan ik intussen met volle overtuiging zeggen dat het ouderschap niet bepaald makkelijker wordt naarmate de tijd verstrijkt. Maar er is één ding dat ik heb opgemerkt naarmate de jaren passeren: ik googel steeds minder. Of ik word steeds minder afhankelijk van Google.
Niet omdat de uitdagingen minder zijn geworden. Integendeel. Soms lijkt het alsof de uitdagingen alleen maar groter worden naarmate de kinderen dat ook doen. Ik heb gewoon meer vertrouwen gekregen in mijn intuïtie en ervaring als moeder. Ik herken nu de subtiele signalen van mijn kinderen, vooral dan omdat ze vaak allesbehalve subtiel zijn. Ik kan bij benadering bepalen of ze echt ziek zijn of gewoon wat meer aandacht nodig hebben. Ik heb mijn eigen strategieën ontwikkeld voor het omgaan met driftbuien, het oplossen van slaapproblemen en het stimuleren van hun ontwikkeling. Met wisselend succes, maar dan nog. Ik weet meer over mijn kinderen dan Google. Behalve als het gaat over stoelgang, meer bepaald je shit together houden. Dan moet ik toch nog even googelen.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
