Columniste Nele werd drie jaar geleden moeder en desondanks of net daarom doet ze het nog eens opnieuw! Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
Het eerste uur na de geboorte wordt het gouden uur – in het Engels ‘golden hour’ – genoemd. Het is een magisch uur voor moeder en kind, die elkaar op dat moment leren kennen. Er is huid-op-huidcontact en dat is goud waard voor de band tussen moeder en kind. Maar wat als dat uur slechts enkele minuten kan duren? Ik vraag het me af, omdat mijn kleuter vaak laat blijken dat ze me niet zo tof vindt. Soms krijg ik het gevoel dat ze echt liever uit een andere vagina geduwd was. Maakt niet echt uit van wie, zolang het maar niet de mijne was. Ook al is die van excellente kwaliteit.
Met al mijn goede bedoelingen druip ik dan af, op zoek naar redenen waarom ze me niet kan luchten. Waarom onze band af en toe allesbehalve goed lijkt.
Op die momenten wijst ze me af, scheldt ze me uit of zegt ze gewoon stellig dat ik haar met rust moet laten. Het voordeel daarvan is dat ze goed haar grenzen kan stellen, het nadeel daarvan is dat ze daarmee enkele andere grenzen overschrijdt. Die van sociaal wenselijk gedrag ten opzichte van haar moeder, onder andere. Met al mijn goede bedoelingen druip ik dan af, op zoek naar redenen waarom ze me niet kan luchten. Waarom onze band af en toe allesbehalve goed lijkt. En dan kom ik uit bij dat golden hour.
Wij hebben namelijk maar een kwartiertje gehad, geen heel uur. Na dat kwartiertje werd ze meegenomen door de artsen om vervolgens twee dagen en nachten in de couveuse door te brengen. Destijds wist ik te weinig om daar het beste van te maken, waardoor ik vandaag twijfel. Had ik bij haar in die couveuse moeten kruipen in plaats van ernaast de wacht te houden?
Ik ga dan zwijgend op de grond zitten, om er gewoon te zijn voor haar. Zodat ze na haar driftbui zelf toenadering kan zoeken.
Hadden we meer huid-op-huidcontact moeten hebben? Had ik sneller en nog langer dan een jaar borstvoeding moeten geven? Had ik dit? Had ik dat? Had ik iets kunnen doen opdat zij zich nu veiliger zou voelen bij mij? Andere ouders verzekeren me dat het ook goedkomt als dat gouden uur op een andere manier passeert dan gewenst. Er zijn namelijk kindjes die weken, soms zelfs maanden in zo’n couveuse moeten blijven.
En ondanks hun uitdagende start of negatieve ervaringen tijdens hun eerste uur en de tijd die daarop volgt, stellen velen van hen het goed en zijn ze veilig gehecht, zoals dat dan heet. Op momenten dat de band met mijn dochter gebroken lijkt en we in een crisis zitten, probeer ik daaraan te denken. Ik ga dan zwijgend op de grond zitten, om er gewoon te zijn voor haar. Zodat ze na haar driftbui zelf toenadering kan zoeken. Dan knuffelen we voorzichtig en probeer ik enkele minuutjes van dat gouden uur in te halen. Wanneer dat lukt, krijgt die crisis toch op z’n minst een gouden randje.
Meer columns van Nele lees je hier.
