Van obscene gebaren over overdreven toeteren of flikkeren tot zelfs achtervolgingen en blokrijden.
Grensoverschrijdend gedrag in het verkeer: ‘Ik keek naar je auto, niet naar jou!’
We hebben al veel geschreven over seksuele intimidatie, maar zolang het blijft voorkomen, halen wij onze pen boven om onze niet verbloemde mening op je af te vuren. Redactrice Herlinde ontdekte de laatste maanden een nieuwe vorm, namelijk grensoverschrijdend gedrag in het verkeer. Van obscene gebaren over overdreven toeteren of flikkeren tot zelfs achtervolgingen en blokrijden.
Als vrouw is het geen pretje om ‘s avonds of ‘s nachts alleen op straat te lopen. Sleutels in de hand geklemd om je te beschermen indien nodig of je smartphone tegen je oor geplakt om een fake conversatie met je vriend(in) te houden om eventuele perverten op veilige afstand te houden. Been there, done that, helaas al véél te vaak. Meestal voel ik me dan ook veilig als ik eenmaal mijn parkeerplek heb bereikt en in mijn auto zit. Deuren direct op slot en die ijzeren kooi is als een warm dekentje op een bitterkoude dag.
Machtspelletjes en claxonconcert
Jammer genoeg houdt die stevige carrosserie niet elke vorm van seksuele intimidatie tegen. Grensoverschrijdend gedrag vond ook z’n weg in het verkeer, en het is minstens even verontrustend als nageroepen worden wanneer je een rokje draagt of een hand op je poep voelen tijdens het uitgaan. Een eeuwenoud geval: truckers die recht in je auto kijken vanuit hun cabine en wanneer je die jeans eens inruilde voor een short of rok, vinden ze het nodig om hun goedkeuring te uiten met een claxonconcert of een flikkershow. De allereerste keer dat dit me overkwam, reed ik nog maar net met de auto en dacht ik dat er iets mis was met mijn bolide. Ik ging er de volgende afrit af om mijn wagen te controleren op platte banden of loshangende stukken, maar niks.
Ik woonde toen in een echt boerengat, dus toen ik na een wirwar van kleine straatjes en afgelegen baantjes nog steeds diezelfde koplampen zag, sloeg de paniek wel even toe.
Een ander geval zijn mannen die obscene gebaren naar je maken wanneer ze naast je staan aan een rood licht. Ik kan op mijn twee handen al niet meer tellen hoeveel pijpbewegingen, kusjes of andere voze tekens ik in mijn ooghoek door mijn autoruit zag gebeuren in de wagen naast mij. Als je met je ogen rolt of beter: ze hierop durft aanspreken, hebben ze er alleen maar meer plezier in. Hetzelfde met zij die je voorbijsteken en plots na een blik op je geworpen te hebben, beginnen te versnellen zodat je hen niet meer kan inhalen. Doe je dat wel, dan schakelen ze een versnelling hoger om jou op hun beurt weer over te steken. Zulke machtsspelletjes geven sommige mannen met een laag zelfbeeld blijkbaar heel veel voldoening.
Koplampen in achteruitkijkspiegel
Verder werd ik al eens achtervolgd door een onbekend voertuig. Ik kreeg de achterligger toen ik nog maar net vertrokken was op het werk in de gaten, en merkte op dat die zo’n vijftig kilometer later nog steeds braafjes achter me reed. Oké, dat kan toeval zijn en ik gaf hem het voordeel van de twijfel. Zelfs toen ik de afrit nam en zag dat hij ook dezelfde kant opging, zocht ik er nog niks achter. Ik woonde toen in een echt boerengat, dus toen ik na een wirwar van kleine straatjes en afgelegen baantjes nog steeds diezelfde koplampen zag, sloeg de paniek wel even toe. Ik wilde hem niet recht naar mijn huis leiden, dus sloeg op het allerlaatste moment en zonder dat op voorhand aan te geven een straat in. Dat was een manoeuvre dat hij niet verwachtte, dus hij was genoodzaakt om verder te rijden. Ik wachtte een minuutje en ging dan weer de hoofdbaan op, waar ik zijn voertuig iets verder aan de kant van de weg zag staan. Niet bij een huis of een zaak, nee in the middle of nowhere. Ik stak mijn middelvinger op, I know very classy, en drukte stevig de gaspedaal in. Eenmaal thuis vertelde ik dit onmiddellijk aan mijn papa, die de auto insprong en naar de plek reed waar de auto halt hield. De vogel was natuurlijk gaan vliegen, maar tot op vandaag jaagt dit voorval me de stuipen op het lijf.
Machogedrag
Nog zo’n situatie was toen ik voor een rood licht stond te wachten. Een mannelijke bestuurder kwam in het vak naast mij staan, om dus links af te slaan. Enkele seconden voor het groen werd, ging hij plots half voor mijn auto staan waardoor ik geen kant op kon. Op zo’n moment overheerst bij mij woede in plaats van paniek, en ik begon luid te toeteren en scheldwoorden naar zijn hoofd te gooien. Hij had me volledig blok gereden, dus ik kon geen kant op. Natuurlijk was er na 12 uur ‘s nachts ook geen kat meer op de baan om getuige te zijn van dit staaltje machogedrag. Uiteindelijk sloeg hij de straat rechts (!) in en liet hij me verbouwereerd achter. Mijn eerste reactie was: ik ga er achteraan! Maar mijn gezond verstand nam de bovenhand en ik besloot mijn weg naar huis verder te zetten. Razend, maar wel veilig.
Mijn vraag is: is het te veel gevraagd om gewoon met rust gelaten te worden als we vrolijk meezingen met Rihanna achter het stuur?
Onlangs, en dat trok me over de streep om hierover te schrijven, maakte ik een situatie mee die mijn spreekwoordelijke emmer deed overlopen. Ik ben een felle voorstander van ritsen, het is trouwens verplicht voor wie dit tot mijn grote ergernis nog steeds niet doet! Ik liet in Gent een auto door en sloot dan mooi aan. Een andere wagen, die de hele rij al tegen alle regels in voorbijstak, vond het nodig om met zijn neus te pushen zodat ik hem ook voor zou laten terwijl er achter mij ruim vier meter (!) vrij was. Ik hield mijn been stijf en vertikte het om hem te laten invoegen. Dat vond meneer natuurlijk een grove schande. Hij bleef tot op een centimeter – echt, ik zou er mijn pink niet tussen gestoken hebben – van mij rijden met een grote lach op z’n gezicht en de bijhorende pijpbewegingen. Dat versterkte mijn wil om mijn plaats niet af te geven alleen maar en het werd millimeterwerk. De bestuurder achter mij zag dit allemaal gebeuren en besloot me een handje te helpen door hem op zijn beurt ook niet meer in te laten. Ik won uiteindelijk de strijd en was zo fier als een gieter, maar het had geen haar gescheeld of die man was los tegen mijn auto gereden. Mijn partner in crime in de auto achter mij stopte trouwens iets verder naast mij om me proficiat te wensen met het feit dat ik me niet zomaar liet doen. Ik was mogelijks nog trotser op mezelf.
Vrolijk meezingen
Mijn vraag is: is het te veel gevraagd om gewoon met rust gelaten te worden als we vrolijk meezingen met Rihanna achter het stuur? Je moet al tien ogen in je kop hebben in het verkeer, dus focus liever op de weg, dan op de persoon die in de auto naast, voor of achter je zit. Oh, en als ik naar je mooie wagen kijk, knoop dan vooral in je oren dat ik naar je auto kijk, en niet naar jou! Ik scheer natuurlijk niet alle mannen over dezelfde kam. Zoals mijn partner in crime van hierboven zijn er gelukkig nog heel wat heren in het verkeer.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
