‘Je kan amper nog op je benen staan, bibbert de ziel uit je lijf en hebt geen idee meer waar je naartoe aan het wandelen bent. Dit is niet gezond meer.’
Gudrun van ‘Kamp Waes’: ‘Onderkoeld en uitgeput stond ik aan de rand van een helling en dacht ik: waar ben je in godsnaam mee bezig?’
In het tweede seizoen van ‘Kamp Waes’ gaat psycholoog, personal trainer en Flair favourite Gudrun Hespel (31) de strijd aan met bulderende soldaten, buitenmenselijke proeven en bovenal met zichzelf. Elke week geeft ze ons een blik achter de schermen en vertelt ze openhartig over haar meest intense avontuur ooit.
Wanneer je dit leest, weet je waarschijnlijk al dat mijn avontuur jammer genoeg op zijn einde is gelopen en dat dit dus ook de laatste column over ‘Kamp Waes’ is die je van mij zal lezen… Maar voor we bij mijn exit aankomen, moeten we even beginnen bij het begin: de Tenderfeet. Nietsvermoedend kregen we op woensdagmiddag een kaartje met daarop drie punten die we moesten vinden. Waar jij als tv-kijker wist dat we op een tocht van minstens vijftig kilometer vertrokken, wisten wij op dat moment helemaal van niets.
En het begon goed: de eerste twee punten vond ik heel vlot. Bij het derde punt ging ik even de mist in, maar gelukkig vond ik de weg terug en vond ik ook het derde checkpoint. Daar werd me een Oro-Hydrokaart in handen gestoken. Zoiets had ik nog nooit gezien, maar ik had wel een heel goed gevoel voor richting, dus ik vertrok gewoon in de richting die mijn kompas aangaf. Zoals je op het kaartje kon zien: ik zat er boenk op.
Maar ineens liep het helemaal mis. Toen ik namelijk bij het checkpoint van de Oro-Hydrokaart aankwam, hoorde ik iemand van de SF bellen en zeggen: ‘Boris is wel heel ver naar het oosten aan het afwijken.’ De rest van het gesprek kon ik niet horen, maar die zin hoorde ik jammer genoeg wel. Op een bepaald punt in mijn route zat ik ineens in de tuin van een boze vrouw. Ik zei haar dat ik terug zou keren en langs de achterkant verder zou lopen, maar ze stuurde me langs de voorkant van het huis en langs de grote baan weg. Dat was een baan die we niet mochten gebruiken, waardoor ik de draad kwijt was. Ik probeerde tevergeefs weer in het bos te raken, maar dat lukte niet.
Gewoon in de richting die kompas aangaf lopen ging vanaf dan niet meer, want je kan natuurlijk niet dwars door een huis lopen. Ik vervolgde mijn weg door een aantal dorpen tot ik Boris ineens tegenkwam. Het eerste idee in mijn hoofd was: oh nee, ik zit te ver naar het oosten... Hoewel ik op dat moment perfect op koers richting het checkpoint aan het meer was, besloot ik toen mijn koers helemaal richting het westen te veranderen en liep ik de andere kant op in plaats van recht op mijn doel af.
Had ik maar gewoon op mezelf vertrouwd, want ik was zo goed bezig.
Die beslissing zou me duur komen te staan, want ik liep kilometers weg van het eindpunt en maakte veel te laat rechtsomkeer, om zo uiteindelijk bijna twintig kilometer te veel te lopen voor ik aan het checkpoint bij het stuwmeer aankwam. Had ik maar gewoon op mezelf vertrouwd, want ik was zo goed bezig. Eenmaal bij het meer aangekomen had ik er al veertig kilometer opzitten, regende het en was het donker en koud. Ik had zo’n voorgevoel dat het einde nog niet in zicht was.
Het was echter daar pas dat ze me zeiden: ‘Gudrun, dit is een go-/no-go-opdracht. Haal je het einde niet, dan val je af.’ Meer info kreeg ik niet; niet over hoe ver het nog was en niet over hoeveel tijd ik nog had. Ik vroeg nog: kan ik het einde überhaupt halen na mijn omweg rond het meer? Het enige antwoord dat ik kreeg was: ‘Je kan het wel proberen.’
Ik raapte al mijn moed bijeen, maakte een paar mopjes om de sfeer erin te houden en vertrok op mijn azimut. 3,5 kilometer lopen met enkel nog je kompas – geen kaart meer – door de bossen in het pikdonker… Als het licht was, had ik dat zonder probleem gekund. Maar in het donker is dat aartsmoeilijk, zeker wanneer het begint te gieten en je zeiknat en onderkoeld raakt.
Ik strompelde verder door varens die hoger waren dan mijn hoofd, wrong me tussen dennenbomen en over boomstronken, bleef meermaals hangen met mijn rugzak en viel meermaals omver omdat ik niet meer kon zien waar ik mijn voeten zette.
Ik wandelde/strompelde – you name it – verder door varens die hoger waren dan mijn hoofd, wrong me tussen dennenbomen en over boomstronken, bleef meermaals hangen met mijn rugzak en viel meermaals omver omdat ik niet meer kon zien waar ik mijn voeten zette. Op een bepaald moment kwam ik bij een wegje en dacht ik dat ik er bijna was. Ik begon het punt te zoeken en liep heel ver naar rechts en heel ver naar links. Maar ik vond het niet… Een cruciale fout, want daardoor kon ik de as van mijn azimut niet meer terugvinden. En zonder kaart wist ik helemaal niet meer waar ik precies was.
Onderkoeld en uitgeput stond ik aan de rand van een helling naar beneden te kijken en dacht ik: Gudrun, waar ben je in godsnaam mee bezig? Je kan amper nog op je benen staan, bibbert de ziel uit je lijf en hebt geen idee meer waar je naartoe aan het wandelen bent. Wat als je hier op de helling valt en je benen breekt? Je lijf is je job en je inkomen. Je hebt geen back-upplan. Dit heeft gewoon geen zin meer, dit is het niet meer waard. Je gezondheid komt op de eerste plaats. En dit is niet gezond meer. Practice what you preach.
Ik besloot toen heel rationeel om de telefoon te nemen en te bellen… Maar dat betekende meteen ook het einde van mijn avontuur. Een avontuur dat ik voor de rest van mijn leven met me meedraag. Bij mijn exit kreeg ik nog erg lieve woorden van zowel Tom als Fly mee. Namelijk dat ze onder de indruk waren van wat ik allemaal had gepresteerd en dat als ik op deze manier “influencer” kon zijn, ik dat voor de rest van mijn leven mocht doen. Het was geweldig, ik zou het zo opnieuw doen en ik heb er ontzettend veel uit geleerd. Op naar het volgende avontuur!
Meer ontdekken? Beluister dan Gudruns podcast ‘Gud Bezig’ op Spotify voor nog meer behind the scenes van haar avontuur of volg haar op Instagram via @gudrunhespel.
Bekijk ‘Kamp Waes’ elke zondag om 20u op VRT1.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
