‘Het verhaal van Pieter Aspes verdriet in ‘Bargoens’ doet wat maker Erik Goens belooft: het grijpt je naar de keel’

Het was blèten geblazen deze week op de Vlaamse televisie. Deed je het niet met James Cooke in ‘Camping Karen & James’ of met Sergio Herman in ‘Gert Late Night’, dan was het wel met Pieter Aspe in ‘Bargoens’. Het verdriet van de auteur na de dood van z’n vrouw Bernadette ging in de aflevering van dinsdag door merg en been.

‘Het Bargoens is eigenlijk een soort dieventaal. Hier staat het voor een taal gesproken door mensen die door niemand worden begrepen.’ Zo verklaart Eric Goens de titelkeuze van z’n nieuwe reeks op Eén, waarin hij acht fascinerende mensen volgt die uit heel uiteenlopende werelden komen, maar allemaal vechten voor iets. Het feit dat de titel een leuke speling is op zijn naam, zal er ook wel iets mee te maken hebben.

Een kluizenaar, een man die ervoor kiest zijn leven in de vrieskou van Antarctica door te brengen, twee gevangenen die enorm veel kostbare tijd achter de tralies spenderen omdat ze voor een leven van drugs kozen: het is niet moeilijk te zien waarom Goens hen beschrijft als ‘mensen die door niemand begrepen worden’. Maar in het geval van Pierre Aspeslag, beter bekend als Pieter Aspe, die een jaar geleden z’n echtgenote op enkele weken tijd verloor aan longkanker en langzaamaan z’n leven zonder haar probeert te leiden, zijn het net de herkenbaarheid en het begrip waardoor het verhaal zo naar de keel grijpt.

De drukkende stiltes die Goens perfect laat vallen, zeggen even veel als de weinige woorden die de geëmotioneerde auteur kan uitbrengen.

Het moet geen makkelijke zomervakantie geweest zijn voor de man die Pieter Van In meer dan twintig jaar geleden leven in blies. ‘Hoe lang duurt de vakantie? Negen weken? Op die tijd waren we haar kwijt. Van 1 juli tot 31 augustus’, vertelt Aspe in de tweede aflevering van de tiendelige serie aan Goens. Iets meer dan een jaar geleden is het dus, maar het diepe verdriet is te horen in elk woord dat hij met moeite uitbrengt en te zien in elke vermoeide beweging die hij maakt wanneer het gesprek over het afscheid van zijn Bernadette gaat. De drukkende stiltes die Goens perfect laat vallen, zeggen even veel als de weinige woorden die de geëmotioneerde auteur kan uitbrengen.

Als kijker die een geliefde verloor of bang is om iemand te verliezen, in het bijzonder aan de rotziekte die Bernadette zo abrupt van haar man wegrukte, raakt het verhaal van Aspe je eens zo diep. Zo is er bijvoorbeeld een minder zwaarwichtig moment waarop Pieter vertelt over hoe hij en z’n zieke echtgenote in die laatste weken samen nog gelachen hebben, vooral omdat zij bezorgd was om haar huishouden en het feit dat hij het niet zou kunnen runnen zonder haar. ‘Ze gaf mij wijze raad van tante Kaat, hoe ik de vaatwasser moest bedienen, enzovoort.’ Samen met Eric lacht de auteur er nog eens om, zowat de enige keer in de aflevering. 

Het is een moment dat mij, als kijker die van dichtbij met kanker te maken kreeg en krijgt, deed lachen door de tranen die het eerste deel van het gesprek hadden opgewekt. Het is namelijk bijna exact wat gebeurde toen mijn mama twee jaar geleden haar diagnose kreeg. Want zou m’n pa de tuin waarin zij (nog steeds) graag urenlang werkt wel proper kunnen houden als ze er niet meer was? Nachten lag ze er wakker van, maar samen konden we toen al gniffelen om die zinloze zorgen. Hoe pijnlijk een situatie ook is, we zullen altijd iets vinden om om te lachen.

Zo zit er voor iedere kijker iets in ‘Bargoens’ wat hem of haar zal raken, boeien of inspireren. Is het niet het verhaal van Pieter Aspe, dan misschien wel dat van Peter, een man met clusterhoofdpijn – of zoals de dokters het noemen: ‘zelfmoordhoofdpijn’. Hij vecht voor z’n leven door zonder z’n twee dagen eerder bevallen vrouw en kinderen naar Zuid-Frankrijk te verhuizen, want het minder vochtige klimaat doet z’n hoofdpijn sterk afnemen. Moeilijk te begrijpen? Misschien, maar het begrip komt wel wanneer je de man ‘s nachts met z’n hoofd tegen de muur ziet bonken omdat de pijn zo ondraaglijk is.

Eric Goens doet met ‘Bargoens’ wat hij beloofde in persberichten voor de start van de tiendelige docuserie: naar de keel grijpen. Vrolijk zoals na een aflevering van ‘Bake Off Vlaanderen’ zal je er dus niet van worden, maar evenwicht moet er zijn. Op dinsdag een potje blèten en op woensdag een portie comfortfood: kan het nog idealer?

‘Bargoens’ is een tiendelige docuserie waarvan afgelopen dinsdag het tweede deel werd getoond. Je kan de aflevering herbekijken op VRT Nu. ‘Bargoens’ zie je op dinsdag om 20u40 op Eén.