Annelies heeft het over casual seks, clichéprofielen op Tinder en blaffende honden.
‘Ik heb respect voor mijn lichaam en doe ermee wat ik wil, zonder aan waardigheid in te boeten’
Redactrice Annelies (25) stond op het punt een wit kleed uit te kiezen om in het huwelijksbootje te stappen, toen er plots een einde aan haar relatie kwam. Nu staat ze niet alleen voor een verwerkingsproces, maar ook voor de vraag: hoe moet ik in godsnaam single zijn?
Een van de belangrijkste lessen die ik geleerd heb tijdens mijn studie journalistiek is: doe je research grondig. Ik zou een slechte journaliste zijn als ik dat niet zou toepassen op deze column. Dus, mama, bomma en iedereen die in die categorie valt: wat ik vandaag ga vertellen is niet mijn schuld, maar die van mijn ex-leerkrachten.
Het begon allemaal tijdens een avond met een single vriendin, tegen wie ik al eens durf te zagen over het datingleven. Ze vroeg me rechtuit waar ik eigenlijk naar op zoek was en ik kon haar niet meteen een antwoord geven. Want als de potentiële man die tegenover me zit me geen allesoverheersende vlinders geeft, en ik dus geen reden heb om mijn ‘ik wil geen relatie’-streak te verbreken, waarom zou ik hem dan nog steeds willen zien?
Bevestiging is een grote drijfveer, het is leuk om leuk gevonden te worden. Maar uiteindelijk ben ook ik maar een mens en is er nog een andere beweegreden: seks. Tot nu toe ging ik er nooit specifiek naar op zoek, het gebeurde gewoon. Een vriend waar uiteindelijk iets meer mee gebeurde of een date die eindigde met een busrit in de kleren van de dag ervoor: vaak was het niet, maar ik ben niet vies van een nachtje met iemand waar ik geen relatie mee heb.
Onder de noemer ‘research’ koos ik voor het avontuur. En ja hoor: niet lang na de match kreeg ik al een berichtje, dat me katapulteerde in een wervelwind van opwindende sms’en.
Clichéprofielen
Aangezien ik dan toch ging uitdokteren wat ik uit het datingleven wilde halen, kon ik maar beter alle kanten gezien hebben. En zo baande ik me een weg door Tinder op zoek naar het soort profiel dat ik (en alle andere vrouwen die ik ken) steevast naar links vegen. Naast mannen met vissen, wanderlusters en mannen die strategisch not my kid in hun bio zetten, bestaat er namelijk nog een ander soort clichéprofiel. Eentje met enkel wat pikante stockfoto’s, een bio die openlijk aangeeft dat ze seks zoeken én je handig laat weten hoe groot ze zijn. Ja: overal.
Onder de noemer ‘research’ koos ik voor het avontuur. En ja hoor: niet lang na de match kreeg ik al een berichtje, dat me katapulteerde in een wervelwind van opwindende sms’en. In geuren en kleuren werd mij beschreven wat hij met me van plan was. Zo goed zelfs dat ik me afvroeg wie hier de seks- en relatiejournalist was. Na een dag heen en weer te chatten en de nodige aanmoediging van mijn vriendin, werd er dus een date vastgelegd. Voor dezelfde avond nog. We zouden elkaar zien in een café, om mijn veiligheid te garanderen, en dan beslissen of die gedetailleerde beschrijvingen ook hun weg naar de realiteit zouden vinden. Spannend!
Bij deze breek ik dus een lans, voor iedereen die net zoals ik weleens een ‘walk of shame’ placeert. Je bent helemaal oké.
Blaffende honden bijten niet
Alleen bleek uit mijn onderzoek dat bij zo’n clichéprofiel een al even cliché-uitspraak past: blaffende honden bijten niet. Nog geen uur nadat de date was vastgelegd, zag ik onze match verdwijnen. En zo ook mijn hoop op een avontuurlijk avondje. Was ik teleurgesteld? Ja, eigenlijk wel. Althans, het eerste uur. Achteraf moet ik toegeven dat de opluchting het een beetje overnam. Het sms’en was allemaal leuk, maar ik besefte dat ik me liet meeslepen in een fantasiewereld. Misschien is dit dan toch weer niet mijn ding en weten we dat ook alweer.
Ik hou het nu in mijn achterhoofd als grappig verhaal, maar deel het hier ook met een andere reden. Omdat ik nog steeds het gevoel heb dat er een taboe hangt rond mensen die nood hebben aan fysieke affectie en die intimiteit willen delen met iemand waar ze geen romantische relatie mee hebben. Ik heb respect voor mijn lichaam, draag er zorg voor en doe ermee wat ik wil. Zonder aan waardigheid in te boeten. Bij deze breek ik dus een lans, voor iedereen die net zoals ik weleens een ‘walk of shame’ placeert. Je bent helemaal oké. En vanaf nu is het de ‘stride of pride’.
Meer ‘How to be single’:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
