‘Ik ben wél een totaalpakket, en mijn ex niet meer dan de foute bestemming’

Redactrice Annelies (25) stond op het punt een wit kleed uit te kiezen om in het huwelijksbootje te stappen, toen er plots een einde aan haar relatie kwam. Nu staat ze niet alleen voor een verwerkingsproces, maar ook voor de vraag: hoe moet ik in godsnaam single zijn?

Het is al even geleden dat ik me achter mijn computer zette om een ‘how to be single’ te schrijven. Twee weken om precies te zijn, waarin er weer veel is gebeurd. De hulp die ik heb ingeroepen voor mijn eetstoornis begint aan te slaan, de man die ik casual aan het daten was heb ik laten gaan en voor het eerst sinds vijf maanden verken ik een andere kant van de situatie.

Een van mijn vriendinnen gaat op dit moment door haar eigen liefdeshel en ik was totaal niet voorbereid op hoe pittig het is om een ander te troosten wanneer je eigen hart nog duidelijke barsten vertoont. Maar ik heb ontdekt dat je samen kan helen, ook als je op een ander moment in het traject bent gestapt. Want je realiseert je soms pas hoeveel je zelf bent gegroeid, als je onverwacht precies de raad aan een ander geeft, die ook jou vooruit kan helpen.

Het foute adres

In een inspirerende bui haalde ik zo mijn meligste quote voor haar boven: ‘je kan het totaalpakket zijn, en toch afgeleverd worden aan het foute adres.’ Het was pas toen de woorden uit mijn mond rolden, dat ik merkte dat ik niet enkel voor haar, maar ook voor mezelf een puzzelstukje in mijn verwerkingsproces had gevonden.

Ik heb me namelijk heel lang geen totaalpakket gevoeld, omdat er cru gezegd zoveel hoeken af zijn dat ik bijna rond ben. En toch had ik me gaandeweg gerealiseerd dat ik op mijn eigen manier wel perfect ben, en mijn ex niet meer dan een foute bestemming was. Waar ik dan de ‘fout’ in gegaan ben? Ik wist dat, al zij het onbewust, en heb geprobeerd mezelf te buigen en plooien zodat ik wel in die spreekwoordelijke brievenbus zou passen. Terwijl de waarheid is dat je beter niet te lang op dat foute adres blijft hangen, want slecht geleverde pakjes zijn vaak niet gewenst.

Het klinkt misschien hard, maar ik heb besloten dat ik geen tijd meer kan steken in dingen die me niet blij maken. Geen hard feelings, gewoon de puurste vorm van zelfzorg. En pas toen ik mijn laatste situationship achter me liet, drong het tot me door dat ik mezelf wel als dat totaalpakket was gaan zien. En zelfs een casual adres het foute kan zijn. 

Filter van wit kant

Mijn pauze was er dus één met veel inzichten, waarin ik ook heb nagedacht over waar ik heen wil met deze column. De laatste maanden is dit namelijk mijn safe haven geweest. De blanco Word-documenten waarmee ik elke week begon, waren als mijn tweede psycholoog en jij, mijn klankbord. Alles wat ik verteld heb, benaderde ik vanuit dezelfde invalshoek. Die van de jonge vrouw die uit haar verloving geplukt is op het moment dat ze het het minst verwachtte. Ik ben die vrouw nog steeds, maar zoals ik vorige keer al aangaf: alsmaar minder.

Dus misschien ben ik wel klaar voor meer. Voor het single leven zonder het te bekijken door een filter van wit kant en happily ever after. Omdat ik zowel voor jou als voor mij niet wil blijven hangen in wat was, maar wil verdergaan naar wat kan komen.

Meer ‘How to be single’:

• ‘Niet elke man die ik leuk vind, hoeft de man van mijn leven te zijn’
• ‘De grote dingen doen het meeste pijn en de kleinste dingen het langst’
• ‘Het enige waar ik je nu mee van dienst kan zijn, is kwetsbaarheid tonen. Toegeven dat ik het even niet kan.’