Annelies viert haar verjaardag met een zwem- en pannenkoekenfeestje, Maya de Bij én een plottwist.
‘Het scheelde geen haar of ik bracht mijn verjaardag door zoals elke andere dag: alleen in een onesie, werkend aan mijn bureau’
Redactrice Annelies (25) stond op het punt een wit kleed uit te kiezen om in het huwelijksbootje te stappen, toen er plots een einde aan haar relatie kwam. Nu staat ze niet alleen voor een verwerkingsproces, maar ook voor de vraag: hoe moet ik in godsnaam single zijn?
De oplettende lezer heeft waarschijnlijk gemerkt dat er sinds vorige week iets veranderd is in mijn column. Naast het feit dat ik mijn hele hart en ziel even heb blootgelegd, werd ook mijn inleiding geüpdatet. Je ziet het goed: ik ben officieel halverwege de 50.
Net als met alleen zijn, heb ik met mijn verjaardag een haat-liefdeverhouding. Als kind keek ik weken op voorhand al uit naar mijn feestje in het zwembad, gevolgd door pannenkoeken en cadeautjes. Als tiener hoopte ik dan weer dat de dag zo snel mogelijk voorbij zou zijn en ze de taart achterwege zouden laten. En nu ik volwassen ben, durf ik op de dag zelf al eens te vergeten dat ik überhaupt jarig ben. Als je daarbij optelt dat ik vers single ben en de gemiddelde Facebookvriend me een ‘fijne dag ondanks de omstandigheden’ wenste, verbaast het je waarschijnlijk niet dat ik absoluut niet in feestmodus was op 23 maart. Maar net als zovelen voelde ik toch (een klein beetje) sociale druk om iets speciaals te doen op mijn verjaardag, dus bekeek ik even mijn opties.
Het kan aan de kater van twee weken ervoor gelegen hebben – die trouwens de ergste uit mijn leven was – maar een avond dansen en drinken in een nachtclub was sowieso al uitgesloten.
Handdoek in de ring
Het kan aan de kater van twee weken ervoor gelegen hebben – die trouwens de ergste uit mijn leven was en waarvan ik nog steeds niet weet of ik dat verhaal hier ga vertellen – maar een avond dansen en drinken in een nachtclub was sowieso al uitgesloten. En mijn vrienden zijn allemaal verantwoordelijke werkmensen, waardoor hen midden in de week optrommelen om te brunchen ook al geen optie was. Het scheelde dus geen haar of deze toen bijna 25-jarige had haar verjaardag doorgebracht zoals elke andere dag: werkend aan haar bureau in een onesie.
Alleen was dat buiten mijn familie gerekend. De handdoek in de ring gooien was voor hen geen optie, ik stak hem beter in een zwemzak om terug te keren naar dat deel van mijn leven waarin ik verjaren wel de max vond. Op mijn eerste dag als 25-jarige wilden mijn zus en haar gezin me namelijk trakteren op een zwem- en pannenkoekenfeestje. Zo gebeurde het dus dat Ties (that’s me) op 23 maart om stipt 10u op de parking van Plopsaqua stond. Op carnaval was het verkleden als Maya (zoals je kan zien), op mijn verjaardag zwemmen bij Maya: ik herken een thema.
Argusogen
Het was niet veel en tegelijkertijd was het alles. Want als er één ding is dat ik meeneem uit deze drie maanden single zijn, is het dat geluk in de kleinste dingen zit. En voor mij wil dat vaak ook zeggen: in de kleinste mensen. Ik kan amper tellen hoe vaak mijn petekindje me meegesleurd heeft op de glijbanen of hoeveel extreem natte zoenen zijn broertje me gegeven heeft. Net zo min als ik kan beschrijven hoe fijn het was om hen zo te zien genieten op mijn verjaardag.
Mijn oudere zus (jup, die van de datingregels) wilde liever weten hoe het kwam dat ik die ochtend met kleine oogjes, een lichte kater én in de kleren van gisteren op de parking van het zwembad was gearriveerd.
Ik loop dan misschien rond met een gebroken hart en een kop vol zorgen, op z’n minst beleefden mijn twee favoriete jongens de tijd van hun leven. En ik moet zeggen: dat kinderlijk plezier is aanstekelijk, want na twee uur spelen deden mijn kaken al pijn van het lachen. Zo werd het toch nog een gelukkige dag, ondanks het feit dat ik dat tegenwoordig misschien niet ben.
‘Count your blessings, Annelies’, dacht ik dus toen mijn kleine vriendjes na vier pannenkoeken nog wat ravotten in de tuin. Ik heb het echt getroffen met mijn familie en de manier waarop ze mij door de laatste maanden geloodst hebben. Het plan was dan ook om dat lekker melig aan mijn zus te vertellen, maar dat was buiten haar argusogen gerekend. Mijn oudere zus (jup, die van de datingregels) wilde liever weten hoe het kwam dat ik die ochtend met kleine oogjes, een lichte kater én in de kleren van gisteren op de parking van het zwembad was gearriveerd. ‘Jij hebt gisterenavond dan precies toch je verjaardag gevierd, hé Tiesje?’ Niets passeert die vrouw, dat moet ik haar nageven. Maar dat verhaal is misschien toch voor een volgende keer.
Meer ‘How to be single’:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
