‘Mijn antwoorden zijn dus al op voor ik dat ben.’
‘Een kind zou gemiddeld driehonderd vragen per dag stellen’
Columniste Nele werd drie jaar geleden moeder en desondanks of net daarom doet ze het nog eens opnieuw! Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
Waarom is het gras groen? Waarom is het water nat? Waarom is de lucht blauw? En nu weer grijs? Waarom dit? Waarom dat? Waarom die? En waarom antwoord je niet?
De waarom-vragen die kinderen tot vervelens toe aan hun ouders stellen zijn als een mantra, een hamertje waarmee constant op het hoofd geklopt wordt. Tot er een antwoord uit valt dat kinderen voldoening geeft. Iets wat zeker niet altijd gebeurt, aangezien elk antwoord discutabel blijkt te zijn voor die kinderen. Dag na dag en vraag na vraag overspoelen ze dat vermoeide brein van ouders, alsof zij een onuitputtelijke bron van kennis zijn. Dat zijn die ouders echter niet, en dat beseffen die kinderen goed genoeg.
Natuurlijk is het beter dat een kind wel vragen stelt dan niet. Die nieuwsgierigheid is een bewijs van een drang naar kennis, de nood om de wereld te ontdekken en te begrijpen en het is bovendien belangrijk voor hun taalontwikkeling. Een kind zou gemiddeld driehonderd vragen per dag stellen, dus ga maar na. Reken het ook even uit als je thuis drie of meer kinderen hebt rondlopen. Op een dag met volle bezetting hebben wij er vier. Mijn antwoorden zijn dus al op voor ik dat ben.
Bij mijn kleuter doe ik steeds mijn best om niet te plooien en in nood stel ik haar een vraag: ‘Wat denk je zelf?’ Niets, meestal. Hoe dan ook probeer ik vraag na vraag dat ene antwoord te vermijden waarmee je als ouder in één keer alle respect én zelfrespect verliest – als je dat nog hebt tegen de tijd dat je kind oud genoeg is om waarom-vragen te stellen: ‘Ik weet het niet.’ Nochtans weet ik het vaak echt niet. Heel vaak! Kan het mij ook schelen waarom het gras groen, het water nat en de lucht nu eens blauw en dan weer grijs is. Zelfs de meest voor de hand liggende antwoorden verdwijnen na zo’n ondervraging. En dan moet ik nog verzinnen wat we die dag zullen eten!
Daarom zijn die waarom-vragen meer nog dan een eindeloze bron van leed en vermaak ook een test, ontworpen om te weten te komen wie de sterkste mentale weerbaarheid heeft: het kind of de ouder. En iedere ouder met een beetje zelfkennis kent bij voorbaat de uitkomst van die test. Het is het kind. Het kind heeft altijd de sterkste mentale weerbaarheid. Waarom? Wat denk je zelf?
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
