‘En zij vast ook niet bij mij.’
‘Eerlijk? Ik wil niet elke minuut van de dag bij mijn kinderen zijn’
Columniste Nele werd drie jaar geleden moeder en desondanks of net daarom doet ze het nog eens opnieuw! Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
Je hebt maar achttien zomers met je kinderen.
75 procent van de tijd die je zal doorbrengen met je kinderen is voorbij wanneer ze twaalf worden.
90 procent van die tijd is voorbij wanneer ze achttien worden.
Haal daarom alles uit die zomer! Geniet van elk moment!
Mijn gedacht? Ga. Toch. Weg.
De persoon die het nodig vond om moeders aan het begin van elke zomer te herinneren aan hun verpletterende verantwoordelijkheden, is vast geen moeder. Die zogenaamde reminder verpest mijn zomer namelijk meer dan dat ik er extra van geniet. Zeker wanneer ik die in zwart-wit vormgegeven reminders met een nostalgisch muziekje eronder zie op sociale media en ik net mijn kinderen heb afgezet bij de opvang. Alweer, want ik moet werken en eerlijk gezegd wil ik niet iedere godganse dag bij hen zijn, en zij vast ook niet bij mij. En wat met ouders die hun kinderen na een scheiding maar de helft van die zomer zien? Ouders die moeten werken of die door mentale of fysieke uitdagingen beperkt worden om alles uit die zomer te halen? Bovendien zijn er hoegenaamd geen garanties wat tijd betreft. Sommige ouders is niet eens één zomer gegund.
Misschien is het een kwestie van interpretatie en betekent het gewoon dat kinderen na achttien zomers zelf beslissen wat ze doen en laten, en dat ze jou zogezegd niet meer nodig hebben. Maar is dat niet net de bedoeling? Hopelijk hebben we hen tegen dan geleerd om zulke beslissingen op de best mogelijke manier te maken en zijn we zo ook nog aanwezig tijdens de rest van hun leven. Niet met de noodzaak om in elkaars leven te zijn, maar met de wens om in elkaars leven te blijven. Die momenten lijken me waardevoller dan een hele zomer waarin je zou moeten genieten, inclusief driftbuien en slapeloze nachten, want ‘het gaat allemaal zo snel voorbij’.
Ik hoef niet te genieten. Ik kan en wil niet van ieder moment genieten om daarna een dag te doorstrepen op de kalender. Weer een dag dichter bij het einde van de zomer en het einde van onze tijd samen. Nog een zomer minder! Ik ga er namelijk van uit dat het leven met mijn kinderen niet plots stopt wanneer ze achttien zijn of er zoveel zomers gepasseerd zijn. Dat leven zal veranderen, maar moet anders zo nodig slechter zijn? Ik mág genieten van zelfgekozen momenten – wat een voorrecht is -, en met wat geluk kan ik dat een heel leven lang.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
