‘Dus suck it up.’
‘Voor mijn kleuter met ASS is ongeveer heel de wereld nogal moeilijk, en ik hoor de wereld ook niet sorry zeggen tegen haar’
Columniste Nele is moeder van een peuter en een kleuter. Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
‘Sorry voor mijn kinderen vandaag!’ Die verontschuldiging ontving ik via sms van een vriendin. We hadden eerder die dag een play date voor onze kinderen opgezet, zodat die kinderen samen konden spelen en wij samen koffies konden drinken en koekjes konden eten, klagend over onze kinderen en het feit dat we te weinig koffies kunnen drinken en koekjes kunnen eten. Wat eigenlijk toch het echte doel is van zo’n play date.
Toevallig konden mijn kinderen zich die dag bovengemiddeld voorbeeldig gedragen en waren haar kinderen een beetje uit hun gewoonlijke doen. Ze waren nu eens wat ongehoorzaam, dan weer wat kribbig, tussendoor wat huilerig en over het algemeen aanhankelijker dan gewoonlijk. Net als mijn lieve kindjes op een doordeweekse dag en in het weekend, kortom. Ik had wel gemerkt dat het die dag allemaal niet zo vlot ging bij hen, maar ik vind het geen probleem wanneer andere kinderen het eens moeilijk hebben.
Andere kinderen willen soms ook hun linkerschoen aan de rechtervoet en hun rechterschoen aan de linkervoet aandoen! Andere kinderen maken ook ruzie om dat ene koekje bij de koffie dat niet eens van hen is! Andere kinderen hebben het soms ook moeilijk! En voor de bijbehorende ouder vind ik dat niet iets om verontschuldigingen voor aan te bieden. Integendeel!
Als iemand anders zich excuseert voor het gedrag van zijn of haar kinderen, zou dat betekenen dat ik hetzelfde zou moeten doen. En eerlijk, dan kan ik maar beter een soort van automatisch antwoord met enkele standaardverontschuldigingen instellen, want ik zou elke dag wel íéts moeten vergoelijken. En daar heb ik geen zin in. Dat wil ik simpelweg niet, dat kan ik niet! Voor mijn kleuter met ASS is ongeveer heel de wereld nogal moeilijk, en ik hoor de wereld ook niet sorry zeggen tegen haar. Dus suck it up.
Als iemand anders zich excuseert voor het gedrag van zijn of haar kinderen, zou dat betekenen dat ik hetzelfde zou moeten doen.
Dat betekent niet dat mijn kind alles mag doen en laten wat ze wil zonder consequenties die al dan niet vanzelf komen of door mij opgelegd worden. Dat betekent gewoon dat ik zo goed mogelijk aan haar noden tegemoet wil komen. Snel stuurde ik een antwoord terug naar mijn vriendin: ‘Je kinderen zijn schatten en je hoeft je bij mij nooit te verontschuldigen voor het feit dat ze het eens moeilijk hebben.’ Ik ontving meteen een nieuw berichtje: ‘Ik denk dat ik me meer verontschuldig voor mijn eigen gedrag dan voor dat van mijn kinderen… Ik had er gewoon geen geduld voor vandaag.’
Ik staarde even naar mijn gsm-schermpje en wist toen pas echt wat het was. Toen wist ik wat ik die dag echt gevoeld had: niet enkel andere kinderen, ook andere moeders hebben het soms moeilijk. De redenen daarvoor zijn divers, maar ze zijn in veel gevallen toch terug te brengen tot het feit dat hun kinderen het moeilijk hebben. Niet alleen de kinderen van mijn vriendin, ook zijzelf was die dag inderdaad wat uit haar doen. Misschien zelfs een beetje kribbig en huilerig. Maar ook dat moest ze van en voor mij niet goedpraten. Ik antwoordde: ‘Je bent een schat en je hoeft je bij mij nooit te verontschuldigen voor het feit dat je het eens moeilijk hebt.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
