‘”Wordt hij een meisje als hij lippenstift op zijn lippen heeft?”, vroeg ze.’
‘Mijn dochter smeerde eerst mij vol make-up, maar aarzelde toen haar papa aan de beurt was’
Columniste Nele werd drie jaar geleden moeder en desondanks of net daarom doet ze het nog eens opnieuw! Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
‘Word je dan een jongen als je geen borstjes meer hebt?’ Mijn kleuter keek me doodserieus aan toen ze me de vraag stelde, net nadat ik haar had verteld dat de dokter mijn borstjes zou wegnemen omdat er een stofje in zat dat me ziek zou kunnen maken en net vóór ik kon zeggen dat hij ook nieuwe borstjes zou maken.
In dat beperkte vacuüm van tijd en ruimte had mijn dochter dus een moeder zonder borstjes. En dat gegeven bracht haar duidelijk in de war, net zoals haar vraag mij in de war bracht. Want een borstje meer of minder maakte of maakt mij toch geen meisje, geen vrouw? Het is voor iedereen ongetwijfeld anders, maar mijn vrouwelijkheid heeft altijd in andere dingen gezeten: meer in hoe ik me voel dan hoe ik eruitzie.
‘Nee hoor’, antwoordde ik, nog steeds een beetje in de war.
Het verschil tussen jongens en meisjes zit voor kleine kinderen blijkbaar toch nog steeds in tractors en prinsessenkronen, in lange en korte haren, een roze of een zwarte jas. Het zijn stereotypen die er ondanks goede voornemens ook hier toch ingeslopen zijn.
Tijdens haar eerste twee levensjaren was er geen enkel rokje of jurkje in haar kleerkast te vinden.
Mijn dochters zouden namelijk net zo goed stoer kunnen zijn. En als ik zonen had gekregen, zouden zij ook lief kunnen zijn. Maar het werden dus dochters, en het eerste speelgoedje dat de oudste kreeg, was een autootje. Tijdens haar eerste twee levensjaren was er geen enkel rokje of jurkje in haar kleerkast te vinden. Nog twee jaar later doet ze niets liever dan prinsessenjurken dragen en heeft ze een eigen make-uptafeltje.
Al hoeft dat geen ramp te zijn. Het zijn namelijk net die stereotypen zelf die de opportuniteit geven om ze te doorbreken. Toen onze dochter op een ochtend eerst mij en dan haar vader wilde plamuren met haar make-up, aarzelde ze even. Ze liet haar plakkerige naar aardbeien geurende lippenstift zakken en stelde een vraag.
‘Wordt hij dan een meisje als hij lippenstift op zijn lippen heeft?’ Opnieuw keek ze me doodserieus aan.
Ik had kunnen antwoorden van wel, dat lippenstift enkel voor meisjes is. Maar dat is niet zo. Ik had kunnen antwoorden van niet, dat lippenstift enkel voor meisjes is. Maar ook dat is niet zo.
‘Alleen als hij dat wil’, antwoordde ik uiteindelijk.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
