Anaïs verhuisde voor de liefde naar New York. Terwijl ze daar haar leven opbouwt, de stad ontdekt en nieuwe vrienden maakt, mist ze soms de oude, zoals Arkasha.
Hoi Arkasha,
‘I don’t even like talking to people I like’, zegt hij terwijl hij zijn veters knoopt. Het verjaardagsfeest van een 43-jarige staat op de planning, maar ik moet mijn lief meesleuren als een kind dat struikelend achter me aan loopt, vragend of we er bijna zijn. Zelf wil ik eigenlijk ook het liefst van al gewoon in bed kruipen, maar we zijn te jong om op zaterdagavond voor de tv in slaap te dommelen, en dus probeer ik met alle macht een leuk uitje te forceren.
Een hobbelende metrorit later staan we opeengepakt in een café in de Lower East Side. Het is een donkere bar met luide muziek en een pooltafel waar – tot grote frustratie van de uitbater – meer op gezeten dan gespeeld wordt. Elk stukje muur is beplakt met posters en de condens druipt van het plafond. Het is een drink van iemand die we recent leerden kennen, wat betekent dat er veel onbekenden zijn en we ons beste beentje moeten voorzetten. ‘We need to be nice and social’, por ik mijn lief aan. Hij antwoordt met een veelzeggende grom. Ik weet zeker dat hij me nu heel irritant vindt.
Het doet me denken aan een artikel dat ik recent las over de moeilijkheid van vriendschap tussen mannen. Blijkt dat zij zich op elke leeftijd eenzamer voelen dan vrouwen.
Terwijl ik met de vrouw van de jarige praat, zie ik mijn lief tussen twee onbekenden staan. De ene met een hippe pet, de andere met een onflatterend hemd. Achteraf blijkt dat hij hun naam of situatie niet kent, maar wel voor welk team ze supporteren. Het doet me denken aan een artikel dat ik recent las over de moeilijkheid van vriendschap tussen mannen. Blijkt dat zij zich op elke leeftijd eenzamer voelen dan vrouwen. Dat komt omdat ze hun gevoelsleven te veel voor zich houden en minder tot op het bot gaan. Mannen groeien op met het idee dat ze hun kwetsbaarheden moeten verbergen en sterk moeten zijn: don’t be a pussy. Vreselijk lijkt me dat.
Hij vertelt dat wanneer hij ontdekte dat zijn ex hem bedroog, hij bijna elke avond bij V. terechtkon. ‘We praatten of keken voetbal’, vervolgt hij.
Zelf had ik recent twee vriendinnen die ik al jaren ken op bezoek. We hebben het soort vriendschap waarbij je openlijk kan praten over frustraties, gênante kwaaltjes en diepe verlangens. Een vriendschap waarbij er nog maar weinig kan gebeuren opdat je elkaar op een dag toch niet meer graag zou zien. Later in bed vraag ik mijn lief wie zijn beste vrienden zijn. ‘Ik heb er wel een paar’, zegt hij. ‘En natuurlijk heb ik jou.’ Hij vertelt dat wanneer hij ontdekte dat zijn ex hem bedroog, hij bijna elke avond bij V. terechtkon. ‘We praatten of keken voetbal’, vervolgt hij. ‘And smoked way too much.’
Om het weekend af te sluiten gaan we met een bevriend koppel naar The Whale kijken, een drama over een obese man op het randje van de dood. Wanneer de lichten weer aangaan, zie ik mijn lief zijn ogen droog vegen terwijl R. aangeslagen vertelt dat hij het een mooie film vond. Mannen zijn er misschien minder open over, maar in het donker, alleen met hun gedachten, zijn ze minstens even kwetsbaar.
Anaïs
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
