In onze reeks #Megafoon bieden we relevante stemmen een megafoon aan. We geven met andere woorden ons bereik even weg aan wie iets waardevols te zeggen heeft en daarmee blikken kan doen verruimen. Deze week: zangeres Ikraaan (21) over haar strijd tegen racisme in de muziekwereld.
Voor ik met muziek begon, had ik nooit verwacht dat mijn kleur belang zou hebben of dat ze invloed zou hebben op hoe mensen mijn muziek voelen. Zolang ik goede muziek maak, zit ik safe. Dat was mijn idee. Maar dat blijkt niet zo te zijn. Ik heb al veel ongelijkheid gezien op verschillende momenten in mijn carrière. Zo zag ik amper mensen van kleur die genomineerd waren op de uitreiking van de MIA’s, of hoor ik bijna geen mensen van kleur die gedraaid worden op de radiozenders. En zijn er veel te weinig mensen van kleur die op diezelfde radiozenders iets te zeggen hebben. De muziekindustrie moet nú veranderen van aanpak. Er moet meer inclusie komen en veel meer opportuniteiten voor mensen van kleur. Het beeld van de Belgische muziekwereld is nog steeds vertekend. Het is een beeld dat vooral wit is en zo weinig mogelijk kleur wil tonen.
Ons protest passeert niet gewoon eventjes en is dan afgelopen. We gaan door.
Expliciet racisme heb ik enkele maanden geleden nog heel duidelijk ervaren, toen er onder een bepaald Facebookbericht over mij extreem racistische en haatdragende dingen werden geschreven. Op zich schrik ik daar al lang niet meer van, ik ervaar dat soort racisme al m’n hele leven. Het doet me bijna lachen. Mensen die zo reageren op iemand die ze niet eens kennen, hebben moeite met zichzelf. Wie comfortabel in zijn of haar eigen vel zit, heeft naar mijn mening niet de nood om iemand anders naar beneden te halen. Maar die overtuiging spreekt dat soort uitlatingen natuurlijk nooit goed.
Er zijn nog steeds veel mensen die zeggen dat het allemaal wel meevalt of dat we overdrijven wanneer we het probleem bespreekbaar willen maken. Niet toevallig zijn de mensen die dat het luidst roepen bijna altijd wit. Het is namelijk makkelijk spreken als je het niet zelf meemaakt. Daarom zal ik altijd blijven strijden tegen racisme en ongelijkheid in onze samenleving. En dat moeten we met zoveel mogelijk mensen blijven doen. Hoe gaan we anders ooit voor verandering kunnen zorgen? Onze mond opentrekken bij onrecht is geen keuze. Het is onze plicht als mens.
Ik heb nu ook écht het gevoel dat we dingen kunnen veranderen. Mensen beginnen te begrijpen dat we racisme niet meer door de vingers willen zien. We vragen dan ook niet meer om die verandering. We éísen het. Ons protest passeert niet gewoon eventjes en is dan afgelopen. We gaan door. Ik heb deze keer hoop dat we zullen slagen. Dat moet wel. Wie geen hoop heeft, heeft de strijd al verloren nog voor hij begonnen is. Daarom is het feit dat ik als vrouw van kleur stappen zet in een witte muziekindustrie al een grote verwezenlijking. Maar daar mag het niet bij blijven. We hebben méér mensen van kleur nodig op hogere plekken in organisaties en we moeten het systeem in vraag blijven stellen. Een systeem werkt niet als de mensen in dat systeem het niet doen werken, dus de kracht ligt altijd bij ons.
Ikraaan werd geboren als Ikraan Mohamed Haji en woont in Mechelen. Eerder dit jaar selecteerde Studio Brussel haar voor de finale van de talentenjacht De Nieuwe Lichting, waar ze vierde werd. Ikraaan maakt muziek over de obstakels op haar route en de vele putten in de weg die ze tot nog toe bewandelde. Over de pijn van het fundamenteel anders zijn. Haar nieuwste single ‘Alleen’ kan je hier beluisteren. Op haar Instagrampagina deelt ze naast haar doen en laten ook af en toe openlijk haar mening over maatschappelijke problemen.
Wil je reageren? Voel je je geroepen om ook je mening te laten horen? Stuur je opinie of open brief dan naar megafoon@flair.be !
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
