‘Vijf kinderen wil mijn dochter. Een tijdje geleden wilde ze later graag een handdoek worden, dus ik probeerde niet te panikeren.’
‘Moeder worden is niet zomaar een ambitie’
Columniste Nele is moeder van een peuter en een kleuter. Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
Mijn kleuter zei dat ze later graag mama wil worden, en ik wilde luid roepen dat ze dat níét wil. Ik wilde een eindje weglopen met haar, ver weg van haar bedenkelijke aspiraties. Die ongepaste maar spontane reactie was gebaseerd op mijn ervaring als moeder, aangedreven door slapeloze nachten, een stukje postnatale depressie en de niet-aflatende zoektocht naar een evenwicht tussen leven, werk, kinderen en alle versies van mezelf.
Het moederschap beschouw ik als een prachtig cadeau, maar soms toch ook als een moeilijkheid die ik mijn dochter wil besparen. Want dat is wat moeders doen. We roepen dat kinderen het leven zelf moeten ontdekken, maar piepen ondertussen constant dat ze moeten oppassen. Daarom vroeg ik me ook ditmaal, bij het uiten van haar eerste echte ambitie, af: is het dát wat ze wil?
In de ene hand droeg ze een maxicosi met daarin drie baby’s geplet, om met de andere hand een kinderwagen te duwen waar nog eens twee baby’s uit puilden. Geen van allen droeg een luier, dus dat beperkte mijn mogelijkheid om dat eind weg te lopen met haar en hen. Op zich leek ze het overigens beter te doen dan ik, zich niet bewust van de moeilijkheden die kinderen in zich dragen terwijl ze zo zorgvuldig door hun moeder gedragen worden.
Ik vind dat kinderen kunnen zijn en worden wat ze willen. Meisjes en jongens! Ruimtevaarders, ondernemers, dokters, advocaten of kunstenaars! Alles mag! Alles kan!
Ik durfde niet te vragen waarom ze mama wilde worden. Wat als ze het moederschap herleidde tot overdag tv-kijken en chips eten en het uitvoeren van die paar taken die elke moeder het liefst zou uitbesteden: de dagelijkse routines met opruimen en de vaatwasser die altijd geleegd moet worden voor het vullen en verzinnen wat er ’s avonds gegeten moet worden? Wat als dát de samenvatting van het moederschap is voor haar, in plaats van de grotere en vooral zwaardere rol en taken die ik een moeder toeschrijf?
Ik vroeg haar hoeveel kinderen ze wilde. Zij antwoordde: ‘Vijf.’ Een tijdje geleden wilde ze later graag een handdoek worden, dus ik probeerde niet te panikeren. In al haar naïviteit zette ze haar weg verder, niet gehinderd door het logistieke gehannes met die vijf kinderen. In stilte riep ik haar na dat ze alles kon worden wat ze wilde! Alles! Niet gewoon een mama! En toen besefte ik hoe hypocriet dat was. Ik vind dat kinderen kunnen zijn en worden wat ze willen. Meisjes en jongens! Ruimtevaarders, ondernemers, dokters, advocaten of kunstenaars! Alles mag! Alles kan! Dus waarom zou mijn dochter geen mama mogen worden? Waarom zou die rol haar tekortdoen? Waarom zou ik mijn kinderen grenzen opleggen, gebaseerd op wat ík goed vind voor hen? Misschien zelfs eerder voor mezelf?
Als ze later mama wil worden, zal ik haar daarin steunen. Net zoals ik zal roepen dat ik niet voor die vijf kinderen ga zorgen, om het vervolgens toch te doen. Want dat is wat moeders doen. Moeder worden is niet gewoon een ambitie. Voor veel vrouwen is het de énige ambitie. Zelf word ik het nog elke dag een beetje meer, en dat ik degene ben die het mijn dochter voordoet op zo’n manier dat ze het zelf ook wil doen, kan ik enkel als een compliment zien.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
