‘Waarop zij vertelde hoe hard ze had genoten van de qualitytime met de kinderen. Dan stopt het gesprek meestal.’
‘Ik heb ooit tegen een andere moeder gezucht hoe opgelucht ik was dat ik mijn kleuter kon afzetten aan de school’
Columniste Nele werd drie jaar geleden moeder en desondanks of net daarom doet ze het nog eens opnieuw! Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
Het moederschap slaat dan weleens enorme gaten, maar tegelijk verbindt het ook. Het zorgt voor herkenning en erkenning. En het opent gesprekken. Daarom is het geen probleem om twee moeders die elkaar niet kennen samen te zetten. Er is maar één voorwaarde om dat gesprek te voeren: dat moederschap mag niet te ver uit elkaar liggen.
Ik heb ooit met een oogrol tegen een andere moeder gezucht hoe opgelucht ik was dat ik mijn kleuter kon afzetten aan de schoolpoort na een verlengd weekend, waarop zij vertelde hoe hard ze had genoten van de qualitytime met de kinderen. Dan stopt het gesprek meestal meteen.
Benieuwd naar de andere columns van Nele? Je leest ze hier!
Je hebt dus wel enige punten van overeenkomst nodig die verder reiken dan het hebben van een kind. Een gezamenlijke haat voor felgekleurd speelgoed. Liefde voor BabyTV. Geen mening over het aangewezen tijdstip waarop een kind moet stoppen met tutten, bijvoorbeeld. Als je die punten gevonden hebt, kan je verder.
Ik vind het zelfs een beetje therapeutisch om eens met een andere moeder die ik niet ken te praten, hoewel ik me in zulke situaties verplicht voel om de stiltes te vullen, waardoor ik uiteindelijk veel praat, maar misschien niets te zeggen heb.
Tegen iemand die ik niet ken, ben ik vaak meer vrijuit. Nog meer. Ik gooi meteen alles op tafel en toch voelt dat veilig, omdat die persoon me niets kwalijk kan nemen behalve het feit dat ik eerlijk ben. Ze heeft me niet al tien keer heeft horen zeggen dat de nachten eigenlijk nog steeds zwaar zijn, die weet niet dat ik al langer twijfel over mijn gebrekkige capaciteiten als moeder, ze heeft niet het gevoel dat ze mij al vijf keer dezelfde raad heeft gegeven, die ik al zes keer genegeerd heb.
Die persoon is dan een soort ongeschreven blad dat ik kan volkrabbelen, zonder dat ik dat blad later nog eens tegenkom in mijn handtas of op mijn bureau. Ze trekt er haar plan maar mee, ik ben er tenminste vanaf! En dat is een heerlijk bevrijdend gevoel. Het feit dat ik de drie volgende nachten niet kan slapen omdat ik dat gesprek in mijn hoofd herhaal en schrik heb dat ik een slechte indruk heb gemaakt, is een kleine prijs om te betalen. Een therapeut kost meer.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
