‘Jammer genoeg zijn die opgeslagen posts voorlopig niet meer dan een virtueel kerkhof.’
‘Op Instagram zie ik ze dagelijks en ongevraagd voorbijkomen: opvoedingstips en zelfzorgtips.’
Columniste Nele is moeder van een peuter en een kleuter. Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
Op Instagram zie ik ze dagelijks en ongevraagd voorbijkomen: opvoedingstips en zelfzorgtips. En gerechten om in de airfryer te bereiden, maar ik heb niet eens een airfryer. Things to say to your kid at bedtime: ‘I love the person that you are’, ‘You spread so much love’, ‘I never expect you to be perfect’. Survivalkit voor je zenuwstelsel: ‘Gebruik een zwaartedeken, een warmwaterkruik en lavendelolie’. Saying no to your kids without saying no: niet verder gescrold, wel opgeslagen. Want ik sla ze wel degelijk allemaal op, ook die posts van de airfryer. Wat meteen bewijst dat ik die tips niet ga toepassen, maar ze wel wil bewaren.
Stel dat ergens tussen die posts toch de oplossing ligt voor al mijn opvoedingsproblemen. Stel dat ik de gouden tip vind die mijn kinderen en daarbij mezelf eindelijk reguleert en voorkomt dat ik niet langer struggel met speelgoed en schuldgevoel…. Jammer genoeg zijn die opgeslagen posts voorlopig dus niet meer dan een virtueel kerkhof. Een begraafplaats voor goede bedoelingen die ik nooit meer bekijk, laat staan toepas. Niet omdat ik die adviezen niet nuttig vind (integendeel, de meeste vind ik ronduit briljant), maar omdat ze me tegelijk ook zoveel druk geven dat ik er spontaan hoofdpijn van krijg. Want blijkbaar bestaan de oplossingen voor al mijn opvoedingsproblemen. Ik moet alleen nog even perfect uitvoeren wat daar staat. En dat lukt me dus niet.
Het voelt een beetje als fitter en gezonder willen worden; ik wéét wat ik moet doen, namelijk meer bewegen, gezonder eten en op tijd naar bed gaan. Maar in plaats van dat te doen, sla ik nog wat tips op: ‘De ultieme fitnessroutine voor drukke moeders’, ‘Zo maak je gezonde maaltijden in 15 minuten’ en ‘Tien tips om te mealpreppen’. En ondertussen eet ik een boterham met choco in de zetel. Met mijn moederen gaat het net zo. Ik wéét dat ik mijn stem moet verlagen als mijn kind schreeuwt, dat ik rustig moet blijven als een van de twee in crisis gaat, dat ik niet moet flippen als ze beiden in crisis gaan... Maar ergens tussen weten en doen gaat het mis. Dan merk ik dat ik toch mijn geduld verlies, toch luider roep dan ik wil, er toch een ‘Omdat ik de baas ben!’ uit gooi terwijl ik me had voorgenomen dat nooit meer te doen.
Dat maakt me moedeloos. Want als ik weet wat ik moet doen en het alsnog niet lukt, wat zegt dat dan over mij als moeder? Misschien, zo besef ik langzaam, is de kunst niet om alle tips toe te passen, maar om eruit te pikken wat haalbaar is. Niet alles werkt, niet alles past… En dat is oké. Sommige adviezen kunnen wachten tot ik meer energie heb, tot mijn kinderen ouder zijn of tot ik gewoon een iets betere dag heb. Daarom blijf ik rustig die tips opslaan. Misschien bekijk ik ze ooit nog eens. Maar misschien, heel misschien, is de echte gouden tip gewoon deze: doe wat werkt voor jou, voor je gezin en voor je eigen draagkracht. En de rest? Bewaar het gerust voor later. Of niet. Ik overweeg alleszins de aankoop van een airfryer.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
