‘Ze volgen hun instinct, en daar kunnen we beslist wat van leren.’
‘Hoewel dieren niet op de hoogte zijn van opvoedkundige literatuur, lijken ze hun taak als ouder toch goed te vervullen’
Vorige zomer startte onze columniste Laura (30) met een hormoonbehandeling om een kindje te kunnen krijgen van haar overleden man Kobe. Eerder dit jaar kondigde ze haar zwangerschap aan en op 20 juli 2023 kon ze hun prachtige dochter Aster in de armen sluiten. Ze neemt ons mee tijdens haar eerste momenten als kersverse mama.
Het dierenrijk stelt nooit teleur. Wie mij kent, weet dat ik een dierenweetje op tijd en stond best kan waarderen. Sterker nog: tijdens Kobes laatste weken ontdekten we dat de zalvende bromstem van David Attenborough een uitstekende remedie bleek om onze zorgen even te vergeten. Toen we na Kobes laatste ziekenhuisopname naar huis keerden met het harde nieuws dat de dokters geen behandeling meer mogelijk achtten, plakten vrienden ons huis vol met foto’s van katten op elke lade, keukenkast en deurklink.
Ik abonneerde me op verschillende dierenkanalen en ondernam talloze pogingen om Kobe ’s avonds op te vrolijken met mijn nieuw verworven kennis, zodat we het – al was het maar heel even – niet over ons nakend afscheid hoefden te hebben. We planden in zijn laatste week zelfs nog een uitstap naar Pairi Daiza en boekten er een suite met zicht op een kudde wilde beren. Kobe verbeet zijn pijn en tuurde verwonderd door het raam om ze te observeren. Ongewone feiten over reptielen, weekdieren, vissen en vogels werden uitvoerig aan de keukentafel besproken en we verbaasden ons over wat de natuur ons te leren heeft.
Als de kudde zich verplaatst, worden de jonkies in het midden van de groep geplaatst om zo beschermd te worden tegen mogelijke aanvallen van roofdieren.
Ook in het moederschap werd mijn belangstelling voor het dierenrijk geprikkeld. Dieren kunnen ons best wel wat leren over opvoeding, zo blijkt. Zo zijn olifanten uitstekende moeders en groeien hun kleintjes op in een matriarchale kudde waar elk vrouwtje in de groep deelneemt aan de opvoeding van de pasgeborenen. Als de kudde zich verplaatst, worden de jonkies in het midden van de groep geplaatst om zo beschermd te worden tegen mogelijke aanvallen van roofdieren. Als een kalfje wees wordt, zal de rest van de kudde het adopteren.
Talloze boeken werden er inmiddels geschreven over de opvoeding van mensenkinderen. Ik put troost uit de zekerheid dat hoewel dieren niet op de hoogte zijn van de laatste opvoedkundige literatuur, ze hun taak als ouder toch uitstekend lijken te vervullen. Ze volgen hun instinct, en daar kunnen we beslist wat van leren. Al zijn er in datzelfde dierenrijk minstens evenveel voorbeelden die bovenstaand argument ontkrachten.
Dieren kunnen namelijk ook gruwelijke ouders zijn. Zo offeren moederkangoeroes hun jongen op om zichzelf te redden wanneer er gevaar loert, eten hamsters hun kleintjes soms op na hun geboorte en blijkt de reuzenpanda zich slechts over de eerstgeboren nakomeling te bekommeren als die bevalt van een tweeling. Wanneer de omstandigheden zwaar vallen, kiest menig diersoort voor zijn eigen hagje en laten ze hun kroost verkommeren.
Als mijn innerlijke criticus mijn gedachten na een lange werkdag weer teistert omdat ik de tijd niet vond om de was op te hangen of Aster op tijd op te halen bij de crèche, herinner ik mezelf eraan dat ik het zo slecht nog niet doe. Althans, niet slechter dan de panda, kangoeroe of hamster.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
