Het is officieel: Jolien schreef zich in voor haar allereerste halve marathon ever.
‘Ik investeer liever in een goede psycholoog dan in een personal trainer’
Jolien staat in de startblokken om haar grote droom waar te maken: deelnemen aan een halve marathon. Met de volle goesting, ‘Don’t Stop Believin” in haar oren en een tikkeltje cynisme loopt ze richting de 21 kilometer.
Het is gebeurd, zou Erik Van Looy zeggen. Ik heb mij ingeschreven voor mijn eerste halve marathon ever. Dé droom was om mij ergens in het buitenland aan die 21 kilometer te wagen, maar ik ben uiteindelijk gezwicht voor die van Gent. Sidenote: hoe ingewikkeld en vooral duur is het om je in te schrijven voor eentje in Londen of Berlijn?! Geef mij dan toch maar eerst even een generale repetitie in ons mooi 9000 voordat ik een retourtje richting het Verenigd Koninkrijk boek. Dat gezegd zijnde: IK GA EEN HALVE MARATHON LOPEN. Op de website van de wedstrijd staat dat ik nog (maar) exact 124 dagen, 20 uur en een paar minuten heb om mij voor te bereiden. Moet lukken, althans volgens een schema dat ik ergens op het internet vond. Ik weet het: shame on me.
Maar op de site van de marathon staat klaar en duidelijk: ‘De organisator raadt iedereen aan om geen zware inspanningen te leveren waarop men fysiek niet goed voorbereid is.’ En aangezien dat laatste nog lang niet het geval is, moet ik dringend aan een inhaalmanoeuvre – pun intended – beginnen. Volgens het schema heb ik slechts twaalf weken nodig. Met het oog op de feestdagen – lees: hapjes, drankjes en gourmet! – is dat dus een geruststelling. Of ik niet beter een personal trainer onder de arm neem? Mijn omgeving denkt er net zo over, maar strong and independent als ik ben bereid ik me toch liever op eigen houtje voor. Sidenote 2: hoe duur is zo’n personal trainer?! Dan blijf ik veel liever mijn eigen baas.
Volgens het schema heb ik slechts twaalf weken nodig. Met het oog op de feestdagen – lees: hapjes, drankjes en gourmet! – is dat dus een geruststelling.
Begrijp mij niet verkeerd: ik ben niet zo gierig als ik hierboven laat uitschijnen en wil echt niet besparen op mijn gezondheid. Maar het enige wat ik volgens mij écht nodig heb om de finish te halen is een stevige portie doorzettingsvermogen en zelfvertrouwen. Ik investeer dus liever in een goede psycholoog dan in een personal trainer. En ik heb eerlijk gezegd ook geen zin om mij aan een strikt voedingsschema te houden (vrijdag is nu eenmaal frietdag!) of zotte cardio-oefeningen te doen. Een brak schemaatje werkt voor mij dus nog het best. En iemand die mij op tijd en stond uit de zetel of van mijn bureaustoel sleurt zou ook nog goed van pas komen. Maar hé, een wekker werkt evenzeer.
Het is dus nu écht voor écht. 27 maart is het zover. Ik heb mij die maandag nadien al een dag verlof genomen, kwestie van toch al iets te hebben om naar uit te kijken. Neen, mopje. Ik vind het best wel spannend én kijk er stiekem ook echt wel naar uit, al zal ik mijzelf de komende 124 dagen waarschijnlijk nog meerde keren tegenkomen. Dat is misschien zelfs zo slecht nog niet. Weet ik meteen weer waarom ik in die psycholoog investeer.
Meer columns van Jolien:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
