‘Ik loop rond met het idee dat ik altijd en overal productief moet zijn.’
‘Het idee dat je als moeder tijd voor jezelf kan nemen zonder je schuldig te voelen, is bijna lachwekkend’
Columniste Nele is moeder van een peuter en een kleuter. Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
Het is bijna verontrustend hoe graag ik op Instagram staar naar random filmpjes van even random mensen die kuisen of opruimen. Het heeft iets bevredigends om hen te zien zwoegen, mét onmiskenbaar resultaat. Zelf lig ik dan scrollend te vegeteren onder een dekentje in de zetel. Met mijn huis vol rommel, roepende kinderen op de achtergrond en al de rest nog. Al de rest! En dat is een domper op de feestvreugde, want dan ga ik me schuldig voelen. Stoppen met scrollen! Ik moet die rommel opruimen! Die kinderen hebben aandacht nodig! En al de rest nog. Al de rest!
Ik stop dan meestal met scrollen om in plaats daarvan voor me uit te staren en te piekeren. Want waarom kan ik niet gewoon genieten van die paar minuten waarin ik mijn brein uitschakel? Waarom knaagt dan dat gevoel dat ik iets nuttigs met mijn leven zou moeten doen? Het idee dat je als moeder eenvoudigweg tijd voor jezelf kan nemen zonder je schuldig te voelen of onderbroken te worden, is daarom bijna lachwekkend. Iedereen roept maar dat je tijd moet nemen voor jezelf en moet zorgen voor jezelf, maar de realiteit is een stuk complexer dan dat.
Ik loop namelijk constant rond met het idee dat ik altijd en overal productief moet zijn, vooral dan in mijn rol als moeder die meer wil zijn dan alleen een moeder. Ik moet en wil werken, die kinderen levend houden, het huis leefbaar houden, toffe activiteiten verzinnen en sociale en andere verplichtingen nakomen. Maar de weinige eigen tijd die overblijft, wil ik helemaal niet doorbrengen met het idee dat ik dan ook nog productief moet zijn. Mijn eigen tijd moet toch gewoon mijn eigen tijd zijn, en geen bufferzone voor huishoudelijke taken of een verlengstuk van mijn zorgende rol? Ga toch weg.
Belachelijk dat het egoïstisch zou zijn om je eigen tijd te beschermen. Het is een daad van zelfliefde en -respect.
Het is een kostbare kans – en vaak de enige – om even op te laden, iets te doen waar ik echt van geniet en even helemaal niets te moeten. Dat zou oké moeten zijn. Het mag niet eens me-time genoemd worden. Het is geen zelfzorg, wel een noodzaak. Gedaan met het belachelijke idee dat het egoïstisch is om je eigen tijd te beschermen. Het is allesbehalve egoïstisch, maar een daad van zelfliefde en -respect. Zonder die momenten van rust en ontspanning raak ik namelijk helemaal uitgeput en kan ik ook niet meer voor de rest zorgen. Eigen zuurstofmasker eerst, ook al lijkt het vaak alsof ik dag en nacht gewoon mijn adem inhoud. Ook wanneer ik op Instagram kijk naar random filmpjes van even random mensen die kuisen of opruimen. Vooral dan.
Ik denk dat het komt doordat ik net als zoveel andere moeders de neiging heb om mezelf op de laatste plaats te zetten. Ik wil alles doen, iedereen tevreden stellen en vooral geen steken laten vallen. Maar de waarheid is dat ik vaak te veel van mezelf vraag, boven op alles wat dit leven nog van me vraagt. Ik wil voor mezelf en iedereen even besluiten: ik heb niet veel eigen tijd, maar de tijd die ik wel heb, mag ik gerust invullen voor mezelf.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
