‘En misschien nog belangrijker: als het even moet.’
‘Ik wilde mijn kinderen tonen dat ze voor zichzelf moeten kiezen als het even kan’
Columniste Nele werd drie jaar geleden moeder en desondanks of net daarom doet ze het nog eens opnieuw! Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
‘We kunnen vlaggetjes ophangen en kaarsjes op een taart zetten. Dat zouden de kindjes leuk vinden.’ Ik was bijna jarig, en dat moest vooral voor mijn kinderen een feest worden. Wat ik zelf leuk zou vinden? Daar dacht ik niet meteen aan, mijn plezier vond ik ondergeschikt aan dat van mijn nageslacht. Tot ik besefte dat ik daar geen prijzen mee zou verdienen. De medailles voor moed en zelfopoffering worden wat betreft het ouderschap al in het begin van de rit uitgedeeld en de kunst zit erin genoeg moed te hebben om jezelf eens níét op te offeren.
Dus wat ik zelf leuk zou vinden? Exact dat. Kiezen voor mezelf door het vieren van mezelf.
Omdat het thuis om verschillende redenen weleens erg pittig kan zijn, vind ik het vaak moeilijk om mijn hoofd uit te zetten. Ik kan weleens een avondje uitgaan, een festival meepikken of eten op restaurant in plaats van aan de keukentafel thuis, maar het kost me heel veel moeite om alles los te laten als ik ‘iets leuks’ ga doen. Alsof ik toch nog steeds met één been of mijn hoofd thuis vastzit. De angst dat een uitje me meer energie zal kosten dan het me oplevert, zorgt er vaak voor dat ik niets leuks ga doen of ik zelf niet leuk ben.
Mijn verjaardag werd daarom een risico: ik besloot mezelf uit mijn dagelijkse context te halen met een weekendverblijf in een vakantiehuis, ver weg van alles en dicht bij mezelf. In dat vakantiehuis ontving ik elke middag en avond een groepje vrienden om samen te eten, drinken, lachen en praten. Telkens opnieuw. Mijn en andere kinderen waren niet toegelaten en ik legde ook aan hen uit waarom niet. Ik wilde hen tonen dat elke verjaardag een feest is en dat het heerlijk is om iemand anders in de bloemetjes te zetten, maar dat het ook heerlijk is om jezelf in de bloemetjes te zetten. Dat ze voor zichzelf moeten kiezen als het even kan en misschien nog belangrijker: als het even moet.
Vanaf het moment dat ik dat vakantiehuis binnen stapte, viel er een last van mijn schouders. Onverwacht maar verhoopt. De laatste dag van het weekend zijn de kindjes ook op bezoek gekomen in het vakantiehuis. De kleuter had een tekening gemaakt en de peuter had stickers op haar benen gekleefd om mij te vieren. Er hingen vlaggetjes op en er stonden kaarsjes op een taart. Het was de perfecte verjaardag, voor hen en voor mij.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
