Columniste Nele werd drie jaar geleden moeder en desondanks of net daarom doet ze het nog eens opnieuw! Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
Onlangs was ik een hele dag alleen thuis met de twee kinderen. Toen mijn vriend ’s avonds thuiskwam en vroeg wat ik gedaan had, moest ik even nadenken. Ik droeg nog steeds de jogging die ik ’s morgens snel aangetrokken had, ik was zelfs niet gewassen. ‘Niets, eigenlijk’, antwoordde ik daarom. ‘Ik heb heel de dag voor de kinderen gezorgd. Dat is alles’, zuchtte ik. Maar tegelijk voelde ik dat dat antwoord de lading niet dekte. Het deed me tekort, ik deed mezelf tekort.
Ik had heel de dag voor de kinderen gezorgd, maar dat zorgen ziet er dus uit als luiers verversen, snacks uitdelen, gekauwde snacks van de grond schrapen, stickers plakken, tekeningen maken, torens bouwen met een kleuter, voorkomen dat een peuter die torens omduwt, driftbuien ontmijnen, tranen drogen en snottebellen vegen, met auto’s en poppen spelen, liedjes zingen, boekjes lezen, liedjes lezen en boekjes zingen. Zorgen is intensief. Dus wanneer werd het dan gekwalificeerd als nietsdoen? En door wie zelfs?
Is het omdat het geen betalend werk is, dat zorgen niet naar waarde wordt geschat? Is het omdat alles gedaan wordt met liefde, dat het vanzelfsprekend lijkt?
Die dag die helemaal in het teken stond van de kinderen, bracht me terug naar de kraamtijd. Tijdens die periode doe je als moeder niets anders dan een baby in leven houden. Dat is een zware job en toch lijkt het voor veel moeders alsof ze die dagen niets gedaan hebben. Waarom laten we ons zo vangen?
Is het omdat het geen betalend werk is, dat het niet naar waarde geschat wordt? Is het omdat alles gedaan wordt met liefde, dat het vanzelfsprekend lijkt? Of is het omdat er ooit gezegd is dat het dat gewoon is wat je doet als moeder? Dat het is wat je moet doen als moeder?
Natuurlijk zijn er soms ook momenten op een dag waarop ik echt niets doe. Maar dan nog zou ik het beter niet zo noemen. Dan heb ik er bewust voor gekozen om geen plannen te maken, dan heb ik televisiegekeken of gewoon aan tafel gezeten met een tas koffie en een koekje. Of drie koekjes. Of ja het hele pak, dat is aannemelijker. Ik vraag me dan ook af waarom ik dat niet zo benoem.
Waarom vind ik dat tijd voor mezelf nemen gelijkstaat aan nietsdoen? Alsof die tijd niet waardevol of nuttig is. Integendeel! Zonder die tijd voor mezelf zou er van mezelf niet veel overblijven. Moederen is een fulltime bezigheid, ook als je niets doet. En daarom is nietsdoen ook iets doen. Ik besloot mezelf te verbeteren. Ik had veel gedaan die dag. Ik had voor de kinderen gezorgd. En dat is niet niks. Dat is álles.
Meer columns van Nele lees je hier.
