'Ik was extreem bezorgd dat er iets met ons kindje zou gebeuren. Ik vertrouwde zelfs mijn eigen man niet met Liam.'
Quarina (27): ‘Ik was zodanig uitgeput dat ik tijdens mijn laatste persweeën flauwviel’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Quarina (27) had een pittige zwangerschap en een uitputtende bevalling. Tim (36) en zij zijn de trotse ouders van Liam.
‘Ik had een pittige zwangerschap’, vertelt Quarina. ‘Ik was in het begin enorm misselijk, maar het was niet die typische ochtendmisselijkheid. Ik had er vooral ‘s avonds en ‘s nachts last van, waardoor ik dus heel moeilijk kon slapen. Toen mijn eerste trimester voorbij was, dacht ik eindelijk te kunnen genieten, maar toen worstelde ik met harde buiken. Dit deed zoveel pijn, dat ik mijn job zelfs niet meer kon uitoefenen en thuis moest blijven toen ik vijf maanden zwanger was.’
Paniek
‘Ondanks al die kwaaltjes vond ik het wel geweldig om dat kleine wezentje in mijn buik te dragen’, aldus Quarina. ‘Ik was enorm fier op die bolle babybuik en droeg het allerliefste aansluitende jurkjes zodat het goed opviel. Mijn man heeft al twee kinderen uit een vorige relatie. We kochten voor hen een T-shirt met daarop de tekst dat ze grote broer en zus werden, en zo maakten we onze zwangerschap bekend bij familie en vrienden.’
Ik was extreem bezorgd. Ik vertrouwde mijn eigen man zelfs niet met Liam terwijl hij al twee kindjes had grootgebracht.
‘Toen ik 29 weken ver was, was er even paniek, want onze baby besloot dat het tijd was om de wereld te verkennen’, vertelt Quarina. ‘Dat was natuurlijk te vroeg, dus ik werd met spoed opgenomen en kreeg weeënremmers. Als ik toen een halfuurtje later in het ziekenhuis arriveerde, hadden ze het kindje niet meer kunnen tegenhouden, dus dat was even schrikken! Ik moest daarna plat blijven liggen thuis en medicatie nemen. Uiteindelijk kreeg ik op 37 weken opnieuw weeën.’
Vermoeidheid
‘De aanloop naar de bevalling duurde 21 uur en ik was dan ook helemaal kapot toen ik uiteindelijk mocht beginnen persen’, aldus Quarina. ‘Ik was zodanig uitgeput dat ik tijdens de laatste persweeën flauwviel. Het moment dat ze ons baby’tje op mijn borst legden, was ik die pijn en vermoeidheid helemaal vergeten! Ik was onmiddellijk verliefd op hem. Ik mocht door de pandemie geen bezoek ontvangen in het ziekenhuis, en ik vond het eerlijk gezegd heerlijk om die eerste dagen met ons drietjes te beleven.’
‘We doopten ons kindje Liam’, gaat Quarina verder. ‘Ik had eerst de naam Mattheo in gedachten, maar mijn man was daar niet helemaal van overtuigd. Tijdens een gesprek met de stiefmama van Tim die bewust geen kinderen wilde, vertelde ze dat ze Liam altijd heel mooi vond. Toen we in de auto naar huis reden, keken mijn man en ik naar elkaar en wisten we: het wordt Liam!’
Postnatale depressie
‘Het moederschap viel me zwaarder dan ik op voorhand ooit had kunnen denken’, zegt Quarina. ‘Mijn man is zelfstandige, dus hij begon na de geboorte onmiddellijk terug te werken waardoor ik het meeste moest zorgen voor Liam. Ik was ook te koppig en trots op hulp te vragen aan familie en vrienden, waardoor ik alles zelf deed. Daarbovenop was ik enorm bezorgd dat er iets met Liam zou gebeuren.’
Ik had zelf een hele slechte jeugd waar ik van het ene pleeggezin naar het andere ging, en ik wilde absoluut niet dat Liam iets tekort zou komen.
‘Die bezorgdheid was extreem’, aldus Quarina. ‘Ik vertrouwde mijn eigen man zelfs niet met Liam terwijl hij al twee kindjes had grootgebracht en een fantastische vader is. Ik was voortdurend bang dat er iets fout zou lopen en googelde zelfs verschillende keren: “Gaat mijn kind dood?”. Dit alles zorgde ervoor dat ik bijna een postnatale depressie had. Ik was volledig op, zat slecht in mijn vel en weende voortdurend.’
Slechte jeugd
‘Ik ging bij de huisarts langs en die deed me beseffen dat ik echt wel hulp mocht en moest vragen’, zegt Quarina. ‘Ik betrok mijn man en mijn familie en vrienden eindelijk meer bij alles. Zo kwam ik er stilletjesaan door en werd ik weer mezelf. Ik ben nog steeds enorm bezorgd. Dat komt omdat ik zelf een hele slechte jeugd had waar ik van het ene pleeggezin naar het andere ging, en ik wilde absoluut niet dat Liam iets tekort zou komen. Ik overlaad hem met liefde!’
Deze foto is genomen voor we zwanger waren van onze kleine spruit. Ondertussen zijn we zes jaar samen en een jaar getrouwd.
Met deze foto maakten we op onze sociale media aan onze vrienden bekend dat we een kindje verwachtten.
We waren eerst niet van plan om een genderreveal te houden, maar een vriendin stond te popelen om dit voor ons te organiseren. Ik heb er uiteindelijk enorm van genoten! Ik pronk op de foto met mijn minibuikje.
Ik liet een prachtige zwangerschapsshoot doen bij Tiffany de Witte van Stories by Tiffany. Ik voelde me zo mooi en was zo fier op mijn bolle babybuik!
Deze foto van ons mooie gezinnetje werd genomen op kerst, Liam zat toen nog in mijn buik.
Op deze foto die genomen werd in het ziekenhuis was Liam twee dagen oud. Hij lag vredig te slapen in mama’s armen. Zalig!
Ik heb alles via AVA gedaan. Je bespaart enorm veel geld door zelf de handen uit de mouwen te steken en het is leuke bezigheidstherapie tijdens de zwangerschap.
Hier was Liam een week oud en ligt ie te slapen op zijn trotse papa.
Deze foto werd genomen tijdens onze familievakantie naar Frankrijk. Het was de eerste reis voor onze kleine spruit en hij deed het fantastisch! Ik had er veel stress voor, maar dat bleek uiteindelijk voor niets nodig te zijn.
Op deze foto is Liam vier maanden oud. Hij kwam net uit zijn badje. Het is zo’n lachebekje!
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
