‘We moesten een compleet nieuw ritme zoeken in ons gezin.’
Sylvana (26): ‘Ik ben al plusmama, maar wilde toch nog een kindje van mezelf’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Sylvana (26) is plusmama, maar wilde graag nog een kindje van haarzelf. Santos (37) en zij zijn nu de trotse ouders van Emmanuel, het kleine broertje van Iliana en Leah.
‘Mama worden was mijn grote droom’, vertelt Sylvana. ‘Ik zei altijd dat ik op mijn 25ste mijn eerste kindje wilde en dat is gelukt! Ik ontmoette mijn verloofde drie jaar geleden op de werkvloer. We werken allebei in de zorg. Ik kreeg er niet enkel een man bij in m’n leven, maar ook twee schattige meisjes, want Santos heeft twee dochtertjes Iliana en Leah. Schatten van kindjes, maar toch wilde ik nog een kindje van mezelf en ik ben dankbaar dat hij daar ook nog voor openstond.’
Nog meer mooie, inspirerende en ontroerende verhalen van mama’s over het moederschap vind je onder onze rubriek Babyb(r)abbels.
Ademhalingsoefeningen
‘We raakten heel snel zwanger, na zo’n twee maanden was het al prijs’, lacht Sylvana. ‘Santos lag nog te slapen in bed toen ik dolenthousiast de slaapkamer binnenstormde met de positieve zwangerschapstest. Hij was ook in de wolken! Ik had een hele aangename zwangerschap. Ik was slechts drie dagen wat misselijk en ik bleef doorwerken tot 22 weken. Toen kreeg ik de knoopjes van mijn uniform niet meer dicht (lacht).’
Na amper vijf keer persen, kwam ons baby’tje ter wereld. Ik vergat alles rondom mij en kon enkel nog naar hem kijken.
‘Ik vond het zalig om die bolle babybuik te zien groeien en ik bereidde me zo goed mogelijk voor op de bevalling’, aldus Sylvana. ‘Ik volgde zwangerschapsbegeleiding waarbij ik verschillende ademhalingsoefeningen leerde voor tijdens de arbeid. Ik richtte de babykamer in, kocht kleertjes en mijn ziekenhuistas stond al op 32 weken klaar.’
Spaanse naam
‘Toen ik 36 weken ver was, begon alles toch wat lastiger te worden met die dikke buik’, zegt Sylvana. ‘De meest voor de hand liggende dingen zoals je veters knopen waren een hele uitdaging. Ik was ook heel ongeduldig om onze kleine spruit te ontmoeten. Ik was dan ook blij toen ik op een avond mijn eerste wee voelde. Op de parking van de spoeddienst brak mijn water. Ik dacht dat dit zoals in de films een grote plas zou zijn, maar dat was totaal niet het geval.’
Ik vind mama zijn geweldig, maar ik heb het eerlijk gezegd toch wat onderschat. Ik heb letterlijk geen tien minuten tijd voor mezelf.
‘Vanaf dat moment ging alles heel snel’, aldus Sylvana. ‘Ik wilde eigenlijk een natuurlijke bevalling, maar na enkele uren weeën opvangen, koos ik toch voor een epidurale. De pijn viel volledig weg en ik kwam tot rust. Na amper vijf keer persen, kwam ons baby’tje ter wereld. Ik vergat alles rondom mij en kon enkel nog naar hem kijken. We kozen de naam Emmanuel omdat Santos afkomstig is van El Salvador en een Spaanse naam wilde, maar ze moesten hem hier in België ook goed kunnen uitspreken.’
Nieuw ritme
‘De kraamperiode was pittig, want het was paasvakantie, dus we zaten plots met drie kindjes in huis’, lacht Sylvana. ‘We moesten een compleet nieuw ritme zoeken in ons gezin. Ook Iliana en Leah moesten wennen aan hun kleine broertje en het feit dat de aandacht verdeeld werd. Het was zo druk dat Santos en ik vaak ‘s avonds als we uitgeteld in de zetel lagen pas iets konden vertellen aan elkaar.’
‘Ik vind mama zijn geweldig, maar ik heb het eerlijk gezegd toch wat onderschat’, besluit Sylvana. ‘Ik heb letterlijk geen tien minuten tijd voor mezelf. Maar ik doe alles met heel veel liefde! Ons gezinnetje is nu met Emmanuel erbij compleet en ik kan me geen mooiere familie wensen.’
Santos nam deze foto op kerst toen ik 26 weken zwanger was.
In de verloskamer aan het wachten op ons kleintje. Op dat moment had ik 3 cm ontsluiting en ving ik volop weeën op.
Ik neem elke maand een foto van Emmanuel om zijn groei mooi op beeld te hebben, een mooie herinnering voor later.
Een van mijn favoriete momentjes samen met mijn kleintje. Hem grootbrengen met mijn moedermelk.
Zie ons stralen!
Santos en ik maakten het doopsuiker zelf. Terracotta was onze centrale kleur, een verwijzing naar Santos’ thuisland El Salvador.
Op het geboortekaartje komt de kleur terracotta terug én staat nog een verwijzing naar El Salvador met de tekening van het gebergte en de zon.
Op deze foto is Emmanuel 6 weken oud. Hij heeft het liefst dat ik hem zo draag, want dan kan hij rond hem kijken en alles zien.
Ik vind het heerlijk om te wandelen met ons zoontje in zijn draagzak, lekker dicht bij mij.
Wat houden we van ons zoontje!
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
