‘Ik heb helaas een slechte band met mijn moeder, dus ik wil de opvoeding van Ivy helemaal anders aanpakken.’
Sharon (32): ‘Ik was al plusmama, maar nu voel ik me pas écht moeder’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Het duurde een hele poos voor Sharon (32) en Yanaika (42) zwanger raakten, maar ze zijn nu de trotse ouders van Ivy, het kleine zusje van Jane (8).
‘Het duurde anderhalf jaar vooraleer Yanaika en ik zwanger raakten’, vertelt Sharon. ‘We hadden zeven inseminatiepogingen achter de rug en deden twee keer ivf vooraleer we eindelijk het goede nieuws kregen dat we een kindje zouden krijgen. Een grote last viel van mijn schouders, want al die hormonen nemen, begon op den duur zowel fysiek als mentaal door te wegen. We kregen het fantastische nieuws net op de dag dat mijn partner haar eigen restaurant opende, het was dus dubbel feest bij ons thuis (lacht).’
Nog meer mooie, inspirerende en ontroerende verhalen van mama’s over het moederschap vind je onder onze rubriek Babyb(r)abbels.
Zwangerschapsdiabetes
‘De eerste vier maanden vond ik het heerlijk om zwanger te zijn’, aldus Sharon. ‘Helaas kreeg ik na de suikertest het slechte nieuws dat ik zwangerschapsdiabetes had. Ik moest een strikt dieet volgen en insuline spuiten tot aan de bevalling. Een zware domper, want ik eet heel graag en nu moest ik mezelf elke dag wegen, heel nauw in de gaten houden wat ik at en om de zoveel uur mijn suiker meten.’
Je moet een klein mensje in leven houden zonder dat je eigenlijk weet wat en hoe.
‘We hielden een gender reveal waarop ook wij voor het eerst het geslacht te weten kwamen’, zegt Sharon. ‘Toen we die roze rook zagen, sprongen we allebei een gat in de lucht. Ook Jane, het kindje van Yanaika uit haar vorige relatie, was dolenthousiast dat ze een zusje kreeg. Zowel ik als Yanaika hebben een tweelingzus, dus het was een logische stap dat we hen als meters vroegen.’
Eenzaam
‘Omdat ik zwangerschapsdiabetes had, werd ik twee weken voor de uitgerekende datum ingeleid’, vertelt Sharon. ‘De bevalling liep heel vlot. Ik vroeg een epidurale en voelde een hele dag niets. Ik keek op mijn gemakje in de verloskamer naar tv tot het tijd was om te persen, en een uurtje later was ons dochtertje daar! Ik had me een bevalling eerlijk gezegd veel erger voorgesteld! Toen ze Ivy in mijn armen legden, was ik op slag verliefd op haar. We kozen de naam Ivy omdat we allebei houden van korte, Engelse namen en het moest passen bij Jane.’
‘De kraamperiode vond ik lastig’, zegt Sharon. ‘Je moet een klein mensje in leven houden zonder dat je eigenlijk weet wat en hoe. In het ziekenhuis doen ze alles voor jou, maar eenmaal thuis moet je opnieuw zelf voor je eten, was en plas en het huishouden zorgen. Dat in combinatie met een pasgeboren baby én een tweede kindje is zwaar. Ik voelde me ook behoorlijk eenzaam omdat ik als enige thuis was terwijl al mijn vrienden en familie aan het werk waren. Ik was een hele dag bezig met mijn baby en voelde me geïsoleerd van de buitenwereld.’
Verborgen reflux
‘Ivy sliep die eerste weken enorm slecht en weende veel waardoor ik er bijna helemaal door zat’, aldus Sharon. ‘Uiteindelijk bleek dat ze een blokkade in haar nekje had en dus verborgen reflux had. Toen dit aan het licht kwam gingen we naar een osteopaat en Ivy lijkt sindsdien wel een andere baby! Ze heeft amper nog last en is een hele dag door vrolijk. Ik merk dat mijn leven nu in teken staat van mijn baby, maar gelukkig staan beide meters te popelen om te babysitten zodat Yanaika en ik nog voldoende qualitytime met ons tweetjes hebben.’
Ik was al plusmama, maar dat voelde niet als moederschap omdat ik niet de echte mama van Jane ben ook al doe ik alles wat haar andere mama’s doen. Pas nu voel ik me een échte mama.
‘Ik was al plusmama, maar dat voelde niet als moederschap omdat ik niet de echte mama van Jane ben ook al doe ik alles wat haar andere mama’s doen’, besluit Sharon. ‘Pas nu voel ik me een échte mama. Ik heb helaas een slechte band met mijn moeder, dus ik wil de opvoeding van Ivy helemaal anders aanpakken. We gaan het bij twee dochtertjes houden. Vier vrouwen in huis, dat is druk genoeg (lacht).’
Grote zus Jane houdt de echo vast en draagt een T-shirt dat we speciaal lieten maken.
Ik wou een mooie herinnering aan mijn zwangere buik! Ik was toen 32 weken ver. Het was buiten -2 graden, dus we hebben wel afgezien tijdens de fotoshoot.
Mijn schoonzus, Yanaika’s tweelingzus, was de enige die het geslacht wist zodat zij de gender reveal kon organiseren. Iedereen droeg iets roze en we hadden gelijk:het is een meisje!
Onze tweelingzussen zijn de fiere meters van Ivy.
Ivy was redelijk klein met haar 49 cm en 2,950 kg waardoor al de kleertjes die we op voorhand kochten, te groot waren.
Wat is Ivy prachtig in haar schattige outfitje. Ze was superflink en sliep eigenlijk bijna de hele shoot door.
Wat houden we van onze kleinste spruit.
Het is heel moeilijk om een foto van ons viertjes te hebben. Toen we naar een verjaardagsfeestje gingen, maakte ik van de gelegenheid gebruik om een familieportretje te maken.
Grote zus Jane is dol op haar kleine zusje. Dat worden sowieso beste vriendinnen later!
Als Ivy lacht, lacht iedereen!
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
